تبیین روابط میان موانع بکارگیری مدیریت کیفیت جامع با استفاده از رویکرد ترکیبی فازی (صنعت گاز)

گرایش زیاد سازمان های ایرانی در استقرار مدیریت کیفیت جامع موجب شده است که دانشگاهیان و محققان کشور نیز در سال های اخیر تحقیقات قابل توجهی در این زمینه انجام دهند.
اما عدم توجه به موانع و چالش های اساسی موجود در بکارگیری موفقیت آمیز سیستم های مدیریت کیفیت در سازمان های ایرانی موجب شده است که زمینه های لازم برای تحقق کامل این سیستم فراهم نشود. شناسایی موانع بکارگیری TQM در سازمان ها، می تواند اولین گام در پیاده سازی این سیستم محسوب شود؛ زیرا تا زمانی که مدیران و کارکنان سازمان، اقداماتی در خصوص رفع این موانع نداشته باشند، شکست چنین پروژه ای حتمی به نظر می رسد. در این پژوهش پس از شناسایی موانع کلیدی بکارگیری موفق TQM در صنعت گاز از طریق مرور ادبیات و مصاحبه با خبرگان، 5 مانع اصلی شناسایی شد. سپس ارتباط و توالی این موانع با مدلسازی ساختاری تفسیری فازی مشخص گردید. با توجه به اینکه شدت (میزان تاثیرگذاری یا تاثیرپذیری) روابط میان برخی موانع در FISM مشخص نبود، در ادامه با استفاده از روش دیمتل فازی شدت روابط میان موانع تعیین شد. نتایج نشان داد که موانع مرتبط با نیروی انسانی و مفهومی، تاثیرگذارترین موانع می باشند که باید توجه زیادی بدان ها شود. با عنایت به مدل پیشنهادی، یک برنامه ی عملی برای مقابله با موانع بکارگیری موفقیت آمیز TQM در صنعت گاز فراهم خواهد شد.