بررسی فعالیت ضدباکتریایی اسید استیک و اسید لاکتیک علیه لیستریا مونوسیتوژنز و اثر آنها بر رهایش ترکیبات داخل سلولی

اسیدهای آلی از جمله اسید استیک و اسید لاکتیک در مواد غذایی به عنوان نگهدارنده های طبیعی به کار می روند. هم چنین، اسید استیک و نمک های آن در مواد غذایی به عنوان عوامل ضد میکروبی و اسیدی کننده به کار گرفته می شوند. هدف این مطالعه بررسی فعالیت ضدباکتریایی اسید استیک و اسید لاکتیک علیه باکتری لیستریا مونوسیتوژنز می باشد.
در این مطالعه تجربی اثرات ضدباکتریایی اسید استیک و اسیدلاکتیک بر لیستریا مونوسیتوژنز با استفاده از روش های حداقل غلظت مهارکنندگی، حداقل غلظت کشندگی و رهایش ترکیبات داخل سلولی تعیین شد. برای تعیین حداقل غلظت مهارکنندگی اسید استیک و اسید لاکتیک به ترتیب محدوده 10- 0195/0 و 2/22 – 043/0 میکرولیتر بر میلی لیتر استفاده شد.
اسید استیک و اسید لاکتیک رشد لیستریامونوسیتوژنز را مهار کرده و اسید استیک اثر مهاری قوی تری بر باکتری داشت. مقدار حداقل غلظت مهارکنندگی اسید استیک و اسید لاکتیک به ترتیب 5/2 و 5 میکرولیتر بر میلی لیتر بود و روش رهایش ترکیبات داخل سلولی نشان داد که اسید استیک و اسید لاکتیک توانایی لیز سلولی را دارند.
اسید استیک و اسید لاکتیک در ممانعت از رشد لیستریا مونوسیتوژنز موثر بوده و اسید استیک اثر ضد باکتریایی قوی تری نسبت به اسید لاکتیک دارد. می توان از اسید استیک و اسید لاکتیک در مواد غذایی در ترکیب با سایر نگهدارنده ها جهت مهار میکروارگانیسم های عامل بیماری و فساد بهره جست.