بررسی ترکیب شیمیایی کورکومین و نقش آن در پیشگیری و درمان بیماری ها

کورکومین یک ترکیب پلی فنولی زردرنگ است که از ریشه های زیرین گیاه کروکوما لونگا به دست می آید. در طب سنتی شرقی از این ترکیب به طور گسترده ای در درمان بیماری ها استفاده می شود. توجه طب مدرن به این ترکیب در سالیان اخیر باعث اثبات خواص خارق العاده و جالب توجهی از این ماده شده است. کورکومین طیف گسترده ایی از خواص درمانی مانند اثرات آنتی اکسیدانی، ضدالتهابی، ضدعفونی، ضدمیکروبی و ضدویروسی، ضدسرطانی و... دارد. علاوه بر داشتن این اثرات درمانی، بررسی های کارآزمایی بالینی بر روی میزان خوراکی کورکومین اثبات کرده است که مصرف کورکومین تا مقدار 8 گرم در روز، هیچ گونه سمیتی برای بدن ندارد. داشتن این خواص ویژه به همراه عدم سمیت، باعث شده است که این ترکیب منحصربه فرد موردتوجه جدی مراکز تحقیقاتی دارویی نیز قرار بگیرد. در سالیان اخیر، تاثیرات درمانی کورکومین به ویژه بر روی انواع سرطان ها موردتحقیق قرار گرفته است. علی رغم داشتن این خواص عالی، مصرف کورکومین با محدودیت های جدی مواجه است. کورکومین حلالیت اندکی در حلال های آبی دارد(حدود 20 میکروگرم در میلی لیتر). همچنین این ترکیب در PH های فیزیولوژیکی به سرعت تخریب می شود. این موارد باعث شده که کورکومین فراهمی زیستی اندک و فارماکوکینتیک ضعیفی داشته باشد. برای رفع این مشکلات، فرمولاسیون های متعددی براساس انکپسوله کردن کورکومین به صورت نانو ذرات پلیمری و نانو ژل ها، سورفاکتانت ها، پروتئین ها، لیپوزوم ها، فسفولیپیدها، کانجوگه ها و غیره صورت پذیرفته است که در بسیاری از موارد این تلاش ها با نتایج رضایت بخشی همراه اند.