نقش و جایگاه ساسانیان در کرانه های خلیج فارس بر اساس مطالعات باستان شناسی

مراکز استقرار ساسانیان در کرانه های خلیج فارس از یک سو گواه حاکمیت سیاسی و اقتصادی موثر ایرانیان بر خلیج فارس در دوران پیش از اسلام بوده و از سوی دیگر به تکمیل دانسته های تاریخی درباره روابط تجاری ایران باستان با سرزمین های دیگر کمک شایانی می کند. شناخت و مطالعه بافت زیستگاه های ساسانی کرانه خلیج فارس در کنار بررسی مواد فرهنگی دیگر از قبیل انواع سفال بیانگر سبک معیشتی و رفتارهای فرهنگی ساکنان این منطقه در دوره پیش از اسلام است.
این پژوهش به دنبال پاسخ به این سوال است که نقش و جایگاه ساسانیان در کرانه های خلیج فارس بر اساس مطالعات باستان شناسی به چه صورت است و از این نظر این جایگاه چه اهمیتی را داراست؟ لذا با روش کتابخانه ای و به شکل توصیفی و تحلیلی به مسائل مذکور پرداخته شده است.
نتیجه این که خلیج فارس در بخش اعظم دوران ساسانی به عنوان مرز دریایی ایران با سرزمین های عربنشین شناخته می شده و بافت شهرهای احداث شده در این منطقه با توجه به کاربرد آن شهرها طراحی شده است. هجوم تازیان به مرزهای جنوبی ایران موجب شده است در بافت اصلی شهر همواره قلعهای در نظر گرفته شود و همانگونه که در سایت های متعددی از جمله سیراف و ریشهر شاهدیم، حصاری قطور امنیت بخش های مسکونی شهر را تامین کرده است.