اثربخشی روان درمانی پویشی فشرده کوتاه مدت بر اضطراب اجتماعی کودکان کم توان ذهنی با اختلال ادراک بصری غیروابسته به حرکت

کودکان کم توان ذهنی دارای اختلال های گوناگون هستند. شناسایی مشکلات آنان و عوامل مرتبط با آن و در نظر گرفتن مداخله های درمانی و آموزشی می تواند در حمایت و راهنمایی این کودکان و خانواده های شان توسط سازمان های حمایتی مورد استفاده قرار گیرد. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی پویشی فشرده کوتاه مدت بر اضطراب اجتماعی کودکان کم توان ذهنی با اختلال ادراک بصری غیروابسته به حرکت انجام شد.

جامعه آماری شامل همه کودکان کم توان ذهنی شهرکرد در سال تحصیلی 96-1395 بود که از بین آن ها 16کودک با هوش بهر 50 تا 70 در محدوده سنی 8 تا 12سال به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در 2گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. از پرسش نامه اضطراب اجتماعی برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. درمان مبتنی بر رویکر دوانلو روی گروه آزمایش به صورت انفرادی، هفته ای 2بار در 12جلسه 60دقیقه ای اجرا شد. پردازش داده های پژوهش با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس یک متغیره) انجام شد.

نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که پس از کنترل نمرات پیش آزمون بین 2گروه آزمایش و گواه در متغیر اضطراب اجتماعی تفاوت معناداری وجود دارد (05/0P<).

براساس این یافته ها می توان گفت تشخیص بهنگام کودکان با اختلال هماهنگی رشد در ادراک بینایی و انجام مداخله های مناسب مانند روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده در درمان و پیشرفت این کودکان موثر است.