نقش عوامل محیطی و کالبدی در ارتقاء امنیت فضاهای شهری، (مورد مطالعه منطقه 8 شهرداری تهران)

توجه به مقوله امنیت از بعد غیرانتظامی آن، پدیدهای جدید محسوب می شود و قاعدتا کمبود تحقیقات و مطالعات در این زمینه امری بدیهی است. ریشه برخی از جرایم و وجود احساس ناامنی را باید در عدم توجه برنامه ریزان و مدیران شهری جستجو کرد. مسئله بزرگ در زمینه ایجاد امنیت و پیشگیری از رویدادهای بحرانی و جرمخیز این است که آیا شهرهای بزرگ، چنین شرایطی را فراهم کرده اند؟
هدف این پژوهش شناخت نقش عوامل مختلف محیطی و کالبدی و تاثیرگذاری آن ها بر امنیت است. روش تحقیق ترکیبی از روش های توصیفی تحلیلی است. این مقاله در پی پاسخ به این سوال ها است: 1. آیا درهم آمیختگی عوامل محیطی و کالبدی در فضاهای شهری بر میزان امنیت آن موثر است؟ و2. آیا ترکیب و توزیع کاربری های شهری پیرامون فضاهای عمومی موجود در محدوده مورد مطالعه بر افزایش امنیت شهری موثر است؟
محدوده مورد مطالعه منطقه 8 شهرداری تهران است. اطلاعات موردنیاز به دو روش کتابخانه ای و روش میدانی به دست آمده و تحلیل از داده ها از طریق نرم افزارهای SPSS و Minitabs وGIS انجام شده است.
نتایج پژوهش حاکی از آن است که میزان امنیت محله ها همانند تفاوت های محیطی و کالبدی در آن ها، متفاوت است. همچنین محله های 13گانه منطقه 8 تهران از نظر میزان امنیت و تکتک مولفه های پژوهش رتبه بندی شدند. امنیت در آن دسته از فضاهای عمومی که از بدنه یا محدوده های پیرامونی با ویژگی کاربری های ترکیبی و متنوع اراضی شهری برخوردار بودند، در مقایسه با سایر فضاهای مشابه که فاقد ویژگی تنوع و ترکیب کاربری اراضی شهری بودند متفاوت بود.