ویژگی های زمینه ای بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس با حاملگی خارج رحمی؛ یک مطالعه مقطعی

حاملگی خارج رحمی از جمه اورژانس های مهم زنان می باشد که تشخیص زود هنگام، تریاژ صحیح و معرفی این بیماران می تواند تا حدود زیادی در جلوگیری از مرگ و میر بیماران موثر باشد. لذا مطالعه حاضر جهت بررسی ویژگی های زمینه ای بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس با تشخیص نهایی حاملگی خارج رحمی طراحی شده است.
در این مطالعه مقطعی کلیه بیماران که با تشخیص نهایی حاملگی خارج رحمی طی یک دوره پنج ساله از مهر 1390 تا شهریور 1395 به بخش اورژانس بیمارستان شهید رجایی تنکابن مراجعه کرده و در بخش زنان و زایمان بستری شده بودند، مورد بررسی از نظر ویژگی های زمینه ای قرار گرفتند. اطلاعات مورد نظر با مراجعه به پرونده بالینی بیماران استخراج و با استفاده از نرم افزار SPSS 21 و آماره های توصیفی آنالیز و گزارش گردیدند.
140 بیمار با میانگین سنی 94/5 ± 77/30 سال (45 -16) مورد بررسی قرار گرفتند (10 درصد با سابقه قبلی). تنها 26 (6/18) بیمار شرح حال پریود نامنظم در ماه قبل را داشتند. شایعترین روش مورد استفاده این گروه از بیماران برای جلوگیری از بارداری عبارت بود از: طبیعی 123 مورد (9/87 درصد)، 6 مورد (3/4 درصد) قرص، 6 مورد (3/4 درصد) کاندوم و 3 مورد بستن لوله (1/2 درصد). تنها 3 (1/2 درصد) بیمار در بدو ورود علائم حیاتی ناپایدار داشتند. شایعترین شکایت بیمار در بدو ورود شامل 136(1/97 درصد) مورد درد شکم و 81 (9/57 درصد) مورد خونریزی واژینال بود. شایع ترین یافته معاینه بالینی تندرنس شکمی در 99 (7/70 درصد) بیمار بود. متوسط فاصله زمانی مراجعه به بخش اورژانس تا تشخیص نهایی 03/17 ± 24/16 ساعت (96 –0) بود. 51 (4/36 درصد) بیمار در نهایت نیاز به انتقال خون پیدا کردند. به طور متوسط بیماران برای 50/1 ± 44/3 روز (10 -1) روز در بیمارستان بستری شدند. تمامی بیماران با حال عمومی خوب از بیمارستان ترخیص شدند و هیچ مورد از مرگ و میر گزارش نشده بود.
بر اساس یافته های مطالعه حاضر شایعترین شکایت بیماران مبتلا به حاملگی خارج رحمی در بدو ورود به اورژانس به ترتیب عبارت بودند از درد شکم و خونریزی واژینال. بی نظمی در پریود تنها در کمتر از 19 درصد از بیماران گزارش گردید و 9/97 درصد از بیماران با همودینامیک پایدار مراجعه کرده بودند. 67 درصد از بیماران در نهایت نیاز به لاپاراتومی پیدا کردند و هیچ موردی از مرگ و میر در بررسی این سری از بیماران گزارش نشده بود.