ارزیابی شیوع ژن های fnBP و clfA در سویه های مقاوم به متی سیلین استافیلوکوکوس اورئوس و تاثیر فاکتورهای میزبانی و نمونه بالینی بر الگوی پراکنش آن ها

استافیلوکوکوس اورئوس از عوامل اصلی ایجاد عفونت های بیمارستانی بوده که دارای فاکتورهای چسبندگی اختصاصی است و می تواند به پروتئین های مختلفی از ماتریکس خارج سلولی میزبان متصل شده و در بافت های میزبان جایگزین شود. این اتصال توسط خانواده ای از پروتئین ها تحت عنوان (MSCRAMM) که شامل پروتئین متصل شونده به فیبرونکتین (FnBP) و پروتئین متصل شونده به فیبرینوژن (Clf) است صورت می گیرد. انجام مطالعات جامع در ارتباط باقابلیت ژنتیکی جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس به ویژه MRSA به لحاظ داشتن میانجی های چسبندگی امری ضروری است.
در این مطالعه 74572 نمونه بالینی خون، ادرار، خلط، بینی و سایر نمونه های بالینی از بیماران سرپایی و بستری در بخش های مختلف بیمارستان میلاد تهران نمونه گیری انجام شد. پس از انجام تست های تشخیصی 180 سویه استافیلوکوکوس اورئوس شناسایی گردید. جهت تعیین جدایه های MRSA از روش انتشار دیسک و مقاومت به دیسک سفوکسی تین استفاده شد. حضور و فراوانی ژن های fnbA، fnbB و clf با روش PCR تعیین گردید.
از تعداد 180 سویه 15 سویه (88%) ژن fnbA، 47 سویه (26%) ژن fnbB و 36 سویه (20%) ژن clf را دارا بودند. فراوانی هم زمان دو ژن fnbA و fnbB42 (23%)، fnbA و clf32 (18%) و fnbB و Clf9(5%) بود و همچنین حضور هم زمان هر سه ژن موردمطالعه 9(5%) مشاهده شد.
نتایج نشان داد که بین فراوانی ژن های fnbA، fnbB و clf و نوع نمونه بالینی، جنسیت، سن بیمار و جدایه های MRSA و MSSAرابطه معناداری وجود ندارد.