بررسی کارایی دو مدل پایه فیزیکی SINMAP و SHALSTAB در پهنه بندی خطر وقوع زمین لغزش (مطالعه موردی: محدوده منطقه چهاردانگه، استان مازندران)

زمین لغزش یکی از مهم ترین پدیده های زمین شناختی دامنه های البرز شمالی است که به طور تدریجی و گاهی در مدت زمان کوتاه باعث بروز خسارات قابل توجه می گردد. در چندساله اخیر به دلیل تغییرات نامطلوب در کاربری ها و تخریب فزاینده مراتع و جنگل ها و اراضی زراعی و اجرای نامناسب پروژه های عمرانی در مناطق مستعد لغزش، تشکیلات زمین شناسی مستعد به لغزش، میزان بارندگی و اقلیم منطقه و وجود دامنه های پرشیب، فراوانی وقوع این پدیده مخرب، افزایش یافته است. در این تحقیق زمین لغزش های رخ داده محدوده چهاردانگه، واقع در جنوب شهرستان ساری با استفاده از دو مدل پایه فیزیکی SHALSTAB و SINMAP موردبررسی قرار گرفت و نقشه پایداری دامنه این محدوده به وسیله این دو مدل تعیین شد. در ابتدا مشخصات فیزیکی و مکانیکی سیزده گمانه در محدوده اندازه گیری گردید و با پنجاه وشش مورد از لغزش های رخ داده در منطقه، مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از تحقیقات میدانی، نمونه های آزمایشگاهی، اجرای مدل و تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد که دو مدل SINMAP و SHALSTAB دارای نرخ موفقیت 3/87 و 5/69 درصد برای پیش بینی ناپایداری دامنه در منطقه چهاردانگه است. این به این معنی است که مدل SINMAP کارایی بیشتری از مدل SHALSTAB در بررسی تجزیه وتحلیل پایداری دامنه دارد.