تحلیل مسیر جایگزین استاتیکی سازه های کش بستی با در نظر گرفتن اثر توزیع های مختلف خودتنش

یک سیستم کش بستی، یک سیستم در حالت پایدار خودمتعادلی است که شامل مجموعه ای از عناصر تحت فشار داخل محیط پیوسته ای از عناصر تحت کشش می باشد. اساس پایداری این سازه ها متکی بر خودتنیدگی اولیه اعضای آن می باشد. لذا مطالعه تاثیر توزیع های مختلف خودتنیدگی بر روی رفتار ناپایداری استاتیکی این سازه ها از اهمیت زیادی برخوردار است. در این مطالعه، رفتار خرابی این سازه ها بر اثر از دست دادن اعضای کششی و فشاری بحرانی تحت توزیع های مختلف خودتنش در بافتارهای تخت کش بستی با در نظر گرفتن اثرات غیر خطی هندسی و مصالح با استفاده از روش مسیر جایگزین مورد بررسی قرار گرفته است. ملاحظه شده است که طراحی الگوی خودتنش در این سازه ها می تواند نقش موثر در ظرفیت باربری، سختی، آستانه شل شدگی کابل ها، نوع مکانیزم خرابی و همچنین حساسیت این سازه ها به حذف اعضای بحرانی داشته باشد. نتایج حاصل از این تحقیق، به ارائه برخی توصیه های طراحی در رابطه با انتخاب الگوی خودتنش به منظور دست یابی به رفتار بهتر در صورت حذف اعضای بحرانی منتهی می شود.