تاثیر سایتوتوکسیک مهارکننده PI3K در رده سلولی لوسمی پرومیلوسیتیک حاد

سابقه و هدف مسیر PI3K/Akt که در تنظیم رشد سلولی و تکثیر نقش مهمی ایفا می کند، تقریبا در 70%-50% بیماران APL فعالیت بالایی را نشان می دهد. مشخص شده است که در سلول های لوسمیک این بدخیمی، فعالیت PI3K عمدتا ناشی از افزایش بیان ایزوفرم p110δ می باشد. در این مطالعه بر آن شدیم تا اثر بخشی داروی Idelalisib را که یکی از مهم ترین مهارکننده های p110δمی باشد، در سلول های NB4 مشتق از APL بررسی کنیم.
مواد و روش هادر یک مطالعه تجربی، اثرات مهاری دارو بر فعالیت متابولیک و زنده مانی سلول های NB4 بررسی شد. هم چنین از روش فلوسایتومتری جهت بررسی آپوپتوز و از روش Quantitative RT-PCR جهت بررسی تغییر بیان mRNA ژن های دخیل در آپوپتوز استفاده شد.
یافته هانتایج نشان داد که Idelalisib نه تنها باعث کاهش زنده مانی و فعالیت متابولیک سلول های NB4 به صورت وابسته به دوز و زمان شد، بلکه متوجه شدیم که اثرات سایتوتوکسیک این دارو از طریق فعال کردن مسیر آپوپتوتیک می باشد. هم چنین در بررسی مکانیسم مولکولی دخیل در القای مرگ سلولی مشخص شد که داروی Idelalisib از طریق افزایش بیان ژن های پروآپوپتوتیک Bax و PUMA و کاهش بیان ژن آنتی آپوپتوتیک Mcl-1 اثر خود را اعمال می کند.
نتیجه گیریبا توجه به فعال بودن p110δ در بیماران APL و هم چنین اثر بخشی داروی Idelalisib در القای اثرات سایتوتوکسیک در سلول های پرومیلوسیتیک NB4، می توان چنین پیشنهاد کرد که این دارو می تواند به عنوان یک راهکار درمانی مناسب، چه به صورت منوتراپی و چه به صورت داروی مکمل همراه با داروهای متداول مورد استفاده، در بیماران APL مد نظر گرفته شود.