تاثیر مداخله خزیدن نوزاد به سمت سینه مادر در مقایسه با سایر راهبرد های ارتقادهنده خودکارآمدی بر خودکارآمدی شیردهی 24 ساعت اول بعد از زایمان در مادران نخست زای شهر دزفول

خودکارآمدی شیردهی می تواند قوی ترین پیشگویی کننده تغذیه با شیر مادر باشد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر مداخله خزیدن نوزاد به سمت پستان مادر (به عنوان تجربه مستقیم رفتار شیردهی) در مقایسه با سایر راهبرد های ارتقادهنده خودکارآمدی بر خودکارآمدی شیردهی 24 ساعت اول بعد از زایمان در مادران نخست زای بستری شده در زایشگاه بیمارستان شهید گنجویان دزفول بود.
مطالعه حاضر پژوهشی نیمه تجربی است؛ که در در 1394 بر روی 120 نفر مادر باردار نخست زای بستری شده در زایشگاه بیمارستان شهید گنجویان دزفول انجام شد. آزمودنی ها پرسشنامه استاندارد پنج قسمتی پیش آزمون را قبل از زایمان تکمیل کردند. پس از زایمان، شرکت کنندگان بر اساس جدول اعداد تصادفی به دو گروه مداخله و یک گروه شاهد تقسیم شدند. پس آزمون با پرسشنامه خودکارآمدی شیردهی طی 24 ساعت اول بعد از زایمان گرفته شد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و آنالیز واریانس یک طرفه در SPSS 16 استفاده شد. رابطه معناداری 0/05>p در نظر گرفته شد.
نمره خودکارآمدی شیردهی در هر سه گروه افزایش یافته بود؛ اما این افزایش تنها در گروه مداخله بر اساس راهبرد های ارتقادهنده خودکارآمدی نسبت به گروه شاهد تفاوت معنادار آماری نشان داد (p=0/039). میزان افزایش نمره خودکارآمدی شیردهی گروه مداخله TBC با گروه شاهد (0/076=p) و گروه راهبرد های ارتقادهنده خودکارآمدی (0/990=p) تفاوت معنادار نداشت.
انجام TBC به علت مزایای بسیار، در کنار آموزش بر اساس راهبرد های ارتقای خودکارآمدی در مادران نخست زا توصیه می شود.