اثر دفعات خوراک دهی و افزودن روغن به جیره بر عملکرد، رفتار جدا کردن اجزای خوراک و تخمیر شکمبه گاوهای هلشتاین

هدف از این پژوهش بررسی اثر دفعات خوراک دهی و افزودن روغن به جیره بر عملکرد، رفتار جدا کردن اجزای خوراک و تخمیر شکمبه گاوهای هلشتاین بود. از 24 راس گاو شیرده هلشتاین شامل 12 راس گاو یک بار زایش کرده و 12 راس چند بار زایش کرده به ترتیب با میانگین وزنی 58 ± 626 و 25 ± 617 کیلوگرم و روزهای شیردهی 44 ± 195 و 39 ± 207 روز در یک آزمایش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی استفاده شد. فاکتورها عبارت بودند از روغن جیره در سطوح صفر و 5/2 درصد و دفعات خوراک دهی در سطوح یک و سه بار در روز. تیمارها از نظر ماده خشک مصرفی و تولید شیر تصحیح شده تفاوت معنی داری نداشتند، ولی تولید شیر تصحیح نشده با سه بارخوراک دهی بدون افزودن روغن کمتر از سایر تیمارها بود (05/0>P). در بین تیمارها از نظر رفتار جدا کردن اجزای جیره تفاوت معنی داری مشاهد نشد (05/0 < P). گاوهای یک بار زایش کرده بیشتر از گاوهای چند بار زایش کرده رفتار جدا کردن را نشان دادند (05/0 > P). افزودن روغن با یک بار خوراک دهی باعث کاهش نوسانات pH شکمبه شد. غلظت پروپیونات شکمبه با یک بار خوراک دهی بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0 > P). در این پژوهش افزودن روغن باعث کاهش بی نظمی های خوراک خوردن به ویژه با یک بار خوراک دهی در روز شد (05/0 > P). اثرات مثبتی از افزودن روغن بر تولید شیر، رفتارهای خوراک خوردن و pH شکمبه به خصوص با یک بار خوراک دهی مشاهده شد.