بررسی اثر آنتاگونیست گیرنده AMPA بر حافظه فضایی موش های صحرایی جوان بعد از القای مکرر مهار منتشر شونده

مهار منتشر شونده یک موج بیوالکتریکی در سیستم عصبی مرکزی است که از طریق ماده خاکستری در مغز پخش شده و اثرات مختلفی از جمله دپلاریزاسیون نورون ها و اختلالات یونی را از خود بر جای می گذارد. این پدیده نقش مهمی در بسیاری از اختلالات عصبی نظیر صرع، میگرن با اورا، آسیب های مغزی و بیماری های عروقی- مغزی بازی می کند. به نظر می رسد اثرات تحریکی گیرنده گلوتامات در مغز با آسیب های عصبی در ارتباط باشد. هدف مطالعه ی ما ارزیابی اثر گیرنده AMPA بر روی تخریب ایجاد شده به وسیله القای مهار منتشر شونده بر روی حافظه ی فضایی است.
DNQX، آنتاگونیست گیرنده ی گلوتاماتی آمپا، پس از القای مهار منتشر شونده به وسیله ی کلریدپتاسیم 2 مولار از طریق داخل صفاقی (1 میلی گرم برکیلوگرم) در موش های جوان نژاد ویستار (80-60 گرم) تزریق شد. بازیابی حافظه ی فضایی به کمک تست رفتاری T-Maze بررسی شد.
القای مکرر هفته ای مهار منتشر شونده باعث تخریب حافظه پس از چهار هفته شد. مهار گیرنده AMPA به وسیله DNQX تاثیری بر روی تخریب حافظه ی ناشی از القای مهار منتشر شونده نداشت.
داده های ما حاکی از عدم ارتباط گیرنده ی گلوتاماتی AMPA با تخریب حافظه ی ناشی از القای مهار منتشر شونده در موش های صحرایی جوان می باشد.