اثربخشی درمان فراشناختی بر کاهش علایم افسردگی، مولفه های سندرم شناختی توجهی و راهبردهای مقابله ای ناسازگارانه در بیماران مبتلا به افسردگی اساسی

هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی درمان فراشناختی بر بهبود علایم افسردگی اساسی، سندرم شناختی توجهی و مقابله های ناسازگارانه در دو بیمار مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بود.
توصیف بیمار: در یک طرح تک موردی تجربی با خط پایه چندگانه، 2 زن مبتلا به اختلال افسردگی اساسی با هشت جلسه به صورت هفتگی تحت درمان فراشناختی و دارودرمانی با داروهای ضدافسردگی قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه افسردگی بک، مقیاس اختلال افسردگی اساسی، باورهای فراشناختی، پرسشنامه فراشناخت ها، سبک پاسخ دهی نشخواری و مقیاس سندرم شناختی توجهی بود.
داده ها نشان داد که درمان فراشناختی منجر به کاهش نمره های آزمودنی ها در مقیاس فراشناختی و مقیاس سبک پاسخ دهی نشخواری در پس آزمون و پیگیری 2 ماهه پس از آن می شود. نمره های سندرم شناختی توجهی و مقیاس اختلال افسردگی اساسی کاهش قابل ملاحظه‏ای نشان دادند.
درمان فراشناختی به عنوان یک رویکرد جدید درمانی، روشی موثر برای بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی است. اثر درمان فراشناختی می تواند به علت کاهش در نشخوار فکری و باورهای فراشناختی مثبت و منفی باشد.