ایمونوتراپی تومورهای گلیوبلاستوم چند شکلی: از مطالعات پایه تا کارآزمایی های بالینی

گلیوبلاستوم چند شکلی یکی از رایج ترین و مهلک ترین تومورهای مغزی اولیه بدخیم در بزرگسالان است و یکی از گروه تومورهایی است که به عنوان گلیوما ارجاع داده می شود. انیستیتو ملی سرطان تخمین زده است که هر ساله 23000 بزرگسال با گلیوبلاستوم چند شکلی در آمریکا تشخیص داده می‏شوند و کمتر از 5% آن ها 5 سال پس از تشخیص زنده باقی می‏مانند. بنابراین راهبردهای درمانی نوین برای هدف قرار دادن و کشتن سلول‏های گلیوبلاستوم چند شکلی به شدت نیاز به افزایش کارایی درمان دارد. ایمونوتراپی دارای پتانسیل القای مصونیت به‏منظور حذف سلول‏های گلیوبلاستوم چند شکلی است که ممکن است دارای توانایی انتشار در سرتاسر سیستم عصبی مرکزی باشند.
در مقاله مروری حاضر آخرین تحولات در خصوص ایمونوتراپی پیش بالینی برای گلیوما مورد بحث قرار خواهد گرفت که شامل آزادسازی موضعی سایتوکاین های پیش التهابی مانند؛ Flt3L، اینترفرون های نوع 1، اینترلوکین 2، اینترلوکین 4 و اینترلوکین 12 با بهره‏گیری از حاملین ژن درمانی و سلول‏های بنیادی مغزی یا مهار واسطه های سرکوب کننده ایمنی مانند TGF beta، FasL و STAT3 فسفوریله، می باشند. راهبردهای نوین ایمونوتراپی نیز در کارآزمایی های بالینی مورد استفاده در بیماران گلیوبلاستوم چند شکلی مورد بررسی قرار گرفته‏اند که آن را یک ابزار نوید بخشی در درمان‏های آینده برای گلیوبلاستوم چند شکلی می سازد.