بررسی کیفیت زندگی و فراوانی اختلال کمبود توجه -بیش فعالی درکودکان مبتلا به صرع

صرع باعث اثرات قابل توجهی بر عملکردهای جسمانی و روانی کودک می گردد و با اختلالات روانپزشکی متعددی مرتبط است. هدف از این مطالعه مقایسه فراوانی اختلال نقص توجه -بیش فعالی و کیفیت زندگی در کودکان مبتلا به صرع بود.
این مطالعه بر روی 90 کودک که به 3 گروه: صرع مزمن، صرع اخیر (با تشخیص کمتر از یک ماه) و گروه شاهد تقسیم شده بودند، صورت گرفت. در مرحله اول، تمامی بیماران با یک پرسشنامه ای که شامل اطلاعات جمعیت شناسی، فرم های مقیاس رتبه بندی اختلال نقص توجه -بیش فعالی، خود گزارشی کودک و گزارش والد و پرسشنامه کیفیت زندگی کودک بود، غربالگری شدند. سپس، کودکان برای تشخیص قطعی اختلال نقص توجه -بیش فعالی بر طبق معیارهای DSM-IV ارزیابی شدند.
اختلال نقص توجه -بیش فعالی در 43/3%، 36/7% و 6/7% از گروه های صرع مزمن، صرع اخیر و شاهد به ترتیب تشخیص داده شد. یک ارتباط معنی داری بین نمره کیفیت زندگی بر اساس نظر والدین و نوع صرع وجود داشت. در آنالیز زیرگروه های کیفیت زندگی، نمره عملکرد فیزیکی و عملکرد تحصیلی در میان سه گروه متفاوت بود. کودکان با اختلال نقص توجه -بیش فعالی به طور معنی داری نمره کلی کیفیت زندگی پایین تری نسبت به کودکان غیر مبتلا به اختلال نقص توجه -بیش فعالی دارند.
عملکرد فیزیکی، عملکرد تحصیلی و نمره کیفیت زندگی کلی کودکان مبتلا به صرع مزمن از کودکان با تشخیص اخیر صرع و کودکان غیر مبتلا به صرع کمتر هستند. اختلال نقص توجه -بیش فعالی در کودکان مبتلا به صرع شایع تر از کودکان طبیعی است. غربالگری و درمان اولیه اختلال نقص توجه -بیش فعالی در کودکان مبتلا به صرع ممکن است کیفیت زندگی آن ها را بهبود ببخشد.