اثر تجویز درون بطنی استرپتوزوسین بر تکثیر سلول در سلول های بنیادی ناحیه تحت بطنی در یک مدل موش صحرایی مبتلا به بیماری آلزایمر

بیماری آلزایمر شایع ترین اختلال تحلیل برنده عصبی با شیوع یک هشتم یا حدود ده درصد از افراد مسن تر از 65 سال است. برای رسیدن به القاء زوال پیشرونده و تحلیل عصبی، تزریق درون بطنی استرپتوزوسین، یک فاکتور دیابتوژنیک، انجام شد. از آنجایی که این مدل منجر به اختلالات رفتاری، اختلال انرژی و مصرف گلوکز شد، یک مدل مناسب برای آلزایمر است. کاهش توان سلول های بنیادی در ناحیه تحت بطنی، یکی از نواحی نوروژنیک مغز، در بیماری آلزایمر گزارش شده است. در این مطالعه، ما تاثیر تجویز درون بطنی استرپتوزوسین در تکثیر سلول بنیادی در ناحیه تحت بطنی را آزمایش کردیم.
30 سر موش صحرایی ویستار نر به 3 گروه تقسیم بندی شدند، شامل: کنترل، شم و STZ. تزریق دارو (3 میلی گرم/کیلوگرم -تزریق درون بطنی) در بطن های جانبی در روزهای 1 و 3 بعد از بهبودی از عمل جراحی انجام شد. سرانجام، بعد از کشت سلول ناحیه تحت بطنی، تکثیر سلول توسط سنجش شاخص های ریخت شناسی، تعداد و قطر نوروسفرها اندازه گیری شد.
مطالعه ما نشان داد که تکثیر شاخص ها از قبیل قطر و تعداد نوروسفرها، در گروه درمان در مقایسه با گروه های کنترل و شم به طور معنی داری کاهش داشت.
اطلاعات ما نشان داد که استفاده از استرپتوزوسین تکثیر سلول های بنیادی در ناحیه تحت بطنی مغز را کاهش می دهد.