نقش گیرنده های شبه تول در عفونت سیستم عصبی مرکزی هاری

مطالعات متعددی نشان داده اند که فعالسازی سیستم ایمنی ذاتی نقش مهمی در بیماری زایی بیماری های فراوانی ایفاء می کند. فعالسازی سیستم ایمنی ذاتی در پاسخ به عوامل بیماری زا یا آسیب بافتی از طریق گیرنده های شناساگر الگو رخ می دهد که الگوهای مولکولی مرتبط با عامل بیماری زا را شناسایی می کند. سیستم ایمنی ذاتی که توسط این فعل و انفعالات تحریک می شود در کنار پاسخ های عمومی موجب یک پاسخ اختصاصی در برابر عامل بیماری زا می شود. به علاوه، این پاسخ ذاتی اختصاصی عامل بیماری زا بر اختصاصیت پاسخ ایمنی اکتسابی از طریق هدایت تمایز سلول های T به زیرگونه هایی که از نظر عملکردی متفاوت می باشند تاثیر می گذارد. اگرچه مکانیسم هایی که توسط ویروس های هاری متفاوت سبب القاء پاسخ های ایمنی متفاوت می شوند شناخته نشده اند، مطالعات اخیر نشان می دهد که نتیجه عفونت ویروس هاری وابسته به تحریک سریع ایمنی ذاتی و اکتسابی است. پاسخ ها از ورود ویروس به سیستم عصبی مرکزی در جایی که آن می تواند از ایمنی فرار کند جلوگیری می کنند. سویه های آزمایشگاهی که به سیستم عصبی مرکزی می رسند می تواند پاک شود و این به طور وضوح در افراد مبتلا به هاری رخ می دهد. بدین ترتیب در طی عفونت ویروس هاری، گیرنده های شناسایی الگوی هاری را می توان در سیستم عصبی مرکزی و محیطی شناخت.
به منظور مطالعه این احتمالات، نتیجه عفونت هاری در موش فاقد آداپتور میلوئیدی تمایز یافته فاکتور 88 (MyD88) نشان داده شد. سیگنا لهای گیرنده های شبه تول بجز TLR3 واکنش های پیش التهابی را از طریق پروتئین آداپتور MyD88 فعال می نمایند. تنها موش فاقد TLR7 مرگ و میر قابل توجهی را در مقایسه با موش فاقد MyD88 و موش کنترل با نقص در هر دو توسعه ایمنی محیطی و پاکسازی ویروس هاری از سیستم عصبی مرکزی نشان داد. بررسی نشان داد که TLR7 نقش حیاتی در کنترل و هدایت پاسخ ایمنی علیه ویروس هاری دارد.