تبیین مشکلات روانی مبتنی بر انعطاف پذیری شناختی و تمایزیافتگی خود

انعطاف پذیری شناختی و تمایزیافتگی خود مدل‏های مناسبی برای شناخت مشکلات روانی هستند که مردم از طریق آن می‏توانند با چالش‏های متعدد مواجه شوند. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین انعطاف پذیری شناختی و تمایزیافتگی خود با مشکلات روانی در میان دانشجویان دختر در دانشگاه علامه طباطبائی بود.
مواد و روش‏ها: روش این پژوهش توصیفی –همبستگی بوده و جامعه آماری شامل همه دانشجویان دختر در دانشگاه علامه طباطبائی در تهران که در سال 94-93 مشغول تحصیل بودند، می‏باشد. با استفاده از روش نمونه‏گیری خوشه‏ای چندگانه تصادفی یک گروه از 380 دانشجو انتخاب شدند. ابزارها پرسشنامه های انعطاف پذیری شناختی، تمایزیافتگی خود و چک لیست علایم SCL-90-R بودند. داده ها به وسیله شاخص‏های آماری توصیفی، ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: تجزیه و تحلیل یک همبستگی معنی-دار بین نمره کلی مشکلات روانی با انعطاف پذیری شناختی و تمایزیافتگی خود را نشان داد. همچنین نتایج تجزیه و تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که انعطاف پذیری شناختی و تمایزیافتگی خود می‏توانند ابعاد و درجات مختلف مشکلات روانی در دانشجویان را تبیین نمایند.
نتیجه گیری: مطالعه انعطاف پذیری شناختی و تمایزیافتگی خود روش‏های موثری در درک عوامل اساسی مرتبط با مشکلات روانی هستند. ارزیابی این عوامل می‏تواند منجر به یک روش جدید در پیشگیری و درمان مشکلات روانی گردد.