بررسی اثربخشی آموزش گروهی کنترل تکانه بر بهبود راهبردهای تنظیم هیجان نوجوانان مبتلا به اختلال اجتناب محدودیت غذا

اختلالات خوردن سندروم های روانشناختی مرتبط با چاقی هستند که در بین دختران نوجوان افزایش صعودی یافته است لذا با توجه به افزایش این اختلال، پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش کنترل تکانه بر بهبود راهبردهای تنظیم هیجان نوجوانان مبتلا به اختلال اجتناب محدودیت غذا انجام گرفت. پژوهش حاضر پژوهشی شبه تجربی، پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضرکلیه دانش آموزان راهنمایی(ششم، هفتم و هشتم) و اول دبیرستان شهرستان همدان بود که به اختلال اجتناب و محدودیت غذا مبتلا بودند که از این تعداد 24 نفر (در 2 گروه آزمایش و کنترل) به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. این بیماران با استفاده از مصاحبه تشخیصی بالینی و مقیاس دشواری تنظیم هیجانی گراتز و رومر (2008) در مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری مورد بررسی قرارگرفتند. سپس گروه آزمایش در 8 جلسه (15/1 تا 45/1 دقیقه) تحت آموزش مهارتهای کنترل تکانه قرار گرفتند و داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس (مانکوا) مورد تحلیل قرارگرفتند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل بعد از اجرای درمان های گروهی در متغیرهای تنظیم هیجانی تفاوت معنی داری وجود دارد (01/0 > p)، همچنین نتایج پژوهش نشان داد که این تغییرات در مرحله پیگیری حفظ شده است و میتوان از نتایج این پژوهش در این بیماران و بیمارانی که به درد و رنج هیجانی مبتلا هستند بهره گرفت.