اثر پروپوفول و اتومیدیت بر طول مدت تشنج و پاسخ های همودینامیک حین تشنج درمانی الکتریکی

تشنج درمانی الکتریکی ( درمانی موجب تغییرات قابل توجه همودینامیکی در بیمار شده ومدت زمان تشنج متعاقب تشنج درمانی به عنوان فاکتور مهم موفقیت در درمان با این روش محسوب می گردد. پروپوفول و اتومیدیت از داروهای شایع در القای بیهوشی در تشنج درمانی هستند. این مطالعه با هدف مقایسه اثر اتومیدیت و پروپوفول روی طول مدت تشنج وپارامترهای همودینامیک در تشنج درمانی انجام گرفته است. سال با کلاس 12-60 جلسه) در محدوده سنی 54 بیمار (27
این مطالعه به صورت یک کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی ماهه صورت گرفت. از همه بیماران و همراهان درجه اول آنها جهت شرکت در مطالعه 9) در یک دوره ASAیک و دو انجمن بیهوشی آمریکا( میلی گرم به ازای هرکیلوگرم) 2رضایت گرفته شد. اینداکشن بیهوشی جهت تشنج درمانی درجلسه اول توسط یکی از داروهای پروپوفول ( ساعت بعد) توسط داروی 48 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم){سرنگ شماره دو}و درجلسه دوم (با فاصله 0/2{سرنگ شماره یک}یا اتومیدیت ( مرحله یکبار قبل از تشنج درمانی و سپس در دقایق 4دیگر صورت گرفت. فشارخون سیستولی، فشارخون دیاستولی و ضربان قلب بیماران در SPSS بعد از تشنج اندازه گیری و ثبت گردید. طول مدت تشنج نیزدر هر بیمار اندازه گیری و ثبت شد. داده ها با استفاده از نرم افزار 5 و 3 ،1 معنی دار در نظر گرفته شد. P value >0/05) وابسته و رگرسیون خطی آنالیز گردیدند و T-test و انجام تست های توصیفی و آزمون تی( 35/74 بود. میانگین طول مدت تشنج در القای بیهوشی با پروپوفول 35/9 ± 10/4
میانگین سنی افراد شرکت کننده در این مطالعه ). میانگین فشارخون سیستولی و دیاستولی و ضربان P =0/24 ثانیه بود که از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشت ( 35/14ثانیه و در اتومیدیت .)P=0/05 قلب در همه زمان های بعد از تشنج در القای بیهوشی با پروپوفول کمتر از اتومیدیت بود که از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشتند (
تفاوت معنی داری بین طول مدت تشنج و تغییرات همودینامیک متعاقب تشنج درمانی، پس از القا بیهوشی با پروپوفول و اتومیدیت وجود ندارد.