بیان نشانگرهای کبدی در سلول های بنیادی مزانشیمی ژله وارتون بند ناف توسط عصاره سلول کبد موش

برای پیدا کردن منابع مناسب در جایگزینی پیوند کبد تلاش هایی صورت گرفته شده است. ژله وارتون یک منبع نامحدود از سلول های بنیادی است که می تواند در سلول درمانی و مهندسی بافت به کار رود. در این مطالعه بررسی کردیم که آیا سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق شده از ژله وارتون بند ناف می توانند در حضور عصاره عاری از سلول کبد موش به سلول های کبدی تمایز یابند.
سلول های بنیادی مزانشیمی از بند ناف جدا شدند. سلول ها توسط استرپتولیزین O در حضور عصاره عاری از سلول کبد موش به مدت 21 روز نفوذپذیر شدند. به منظور ارزیابی تمایز و تغییرات ریخت شناسی، ایمونوهیستوشیمی برای سیتوکراتین 18 و 19 برای سلول های تمایز یافته و کنترل انجام شد. سنجش عملکرد توسط روش رنگ آمیزی PAS انجام شد.
فنوتیپ سلول های بنیادی مزانشیمی در حضور عصاره عاری از سلول کبدی به سلول های چند ضلعی تغییر پیدا کرد. ایمونوهیستوشیمی بیان سیتوکراتین 18 و 19 در سلول های تمایز یافته را نشان داد. ذخیره سازی گلیکوژن در سلول های تمایز یافته توسط رنگ آمیزی PAS خاصیت عملکردی سلول های تمایز یافته را نشان داد.
به نظر می رسد که عوامل موجود در عصاره می توانند سبب تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی ژله وارتون بند ناف به سلول های کبدی عملکردی شوند.