ارائه ابعاد حوادث شغلی براساس وابستگی گروه های ریسک و آسیب(مطالعه موردی طی سالهای 1384 تا 1393)

روش تحلیل تناظر به عنوان مناسب ترین روش برای بهینه سازی توابع ماتریس می باشد که با استفاده از این روش ماتریس ریسک-آسیب مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. این روش موجب کاهش اطلاعات موجود در جدول ریسک-آسیب و تعیین میزان همبستگی بین متغیرها در ماتریس می شود. هدف این مطالعه ارائه ابعاد حوادث و مخاطرات شغلی براساس وابستگی گروه های ریسک-آسیب می باشد، که با استفاده از آن می توان حوادث شغلی را مدیریت کرد.
در این مطالعه گزارش های حوادث شغلی ثبت شده در سازمان تامین اجتماعی در یک دوره زمانی ده ساله از ابتدای سال 1384 تا پایان سال 1393 (300،222 حادثه) جمع آوری شده و نوع ریسک و آسیب مربوط به هر یک از حوادث براساس معیارهای سازمان بین المللی کار مشخص شده و در یک ماتریس ریسک- آسیب ( 18AWT IMAGE18) طبقه بندی گردید. با استفاده از تحلیل تناظر ابعاد به صورت جداگانه شناسایی می گردند، ابعاد مربوطه بیشترین وابستگی بین ریسک ها و آسیب ها را نشان می دهند که باعث تسهیل تصمیم گیری در مرحله ارزیابی ریسک در شرکت های تحت پوشش سازمان تامین اجتماعی می گردند.
معیار هیر پیشنهاد میکند ابعادی با اینرسی بالاتر از 0/2 برای مطالعه و تفسیر نتایج مناسب می باشند، بر این اساس در این مطالعه از میان ابعاد بدست آمده ابعادی با اینرسی (مقدار ویژه) بالاتر از 0/2 شامل بعد1، بعد2 و بعد3 را در نظر می گیریم و میزان همبستگی بین متغیرها براساس مقدار تکین (فاصله متغیرها از مرکز ثقل) بدست می آید(مقدار تکین بعد1: 0/750، مقدار تکین بعد2: 0/647 و مقدار تکین بعد3: 0/521).
ابعاد بدست آمده باعث ایجاد فرصت های جدید در جهت توسعه برنامه های کاربردی به منظور تحلیل، تفسیر و مدیریت خودکار حوادث شغلی در راستای به حداقل رساندن عدم قطعیت و افزایش عینیت که با روش های فعلی قابل دست یابی نیست، می گردد. در این مطالعه ثابت شده است که این سه بعد بدست آمده، خلاصه ای از حوادث شغلی را نمایش می دهند.