الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و تعیین ژن های مقاومت به ونکومایسین در ایزوله های انتروکوک جداشده از نمونه های محیطی جنوب استان فارس

انتروکوک ها فلور غالب مدفوع می باشند که مستقیما و یا از طریق فاضلاب ها به محیط وارد می شوند. این باکتری ها به دلیل توانایی کسب ژن های مقاومت و انتقال آن به سایر باکتری ها به ویژه استافیلوکوکوس اورئوس، نقش مهمی را در ایجاد عفونت های بیمارستانی ایفا می نمایند. این پژوهش با هدف ارزیابی شیوع انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین و شناسایی ژن های vanA، vanB، vanC1/C2 در ایزوله های VRE جدا شده از نمونه های محیطی جنوب استان فارس انجام شد.
این پژوهش به صورت مقطعی- توصیفی بر روی 155 جدایه انتروکوک جمع آوری شده از نمونه های محیطی (فاضلاب بیمارستانی و آب های سطحی) مناطق مختلف لارستان و جهرم انجام شد. جداسازی انتروکوک ها با روش فیلتراسیون غشایی، کشت در محیط اختصاصی KF و آزمون های بیوشیمیایی انجام گرفت. حساسیت نسبت به آنتی بیوتیک های متداول و ونکومایسین مطابق با استاندارد CLSI با استفاده از روش انتشار دیسک و محاسبه حداقل غلظت بازدارنده رشد با روش Macro Brothdilution انجام شد. سپس وجود ژن هایvanA ،vanB ، vanC1/C2در ایزوله های VRE با روش PCR چندگانه ارزیابی گردید.
از مجموع ایزوله های انتروکوک، 41 (45/26%) انتروکوکوس فکالیس، 6 (3/87%) انتروکوکوس فیسیوم و 108 (69/68%) غیرفکالیس/ غیرفیسیوم تعلق داشتند. در مجموع 46 مورد (29/67%) از جدایه های انتروکوک نسبت به ونکومایسین مقاومت داشتند. از این تعداد 4 ایزوله 128MIC≥ را نشان دادند. در 4 ایزوله (8/70%) مقاومت به تمامی گروه های آنتی بیوتیک مورد بررسی مشاهده شد. 2 ایزوله (50%) ژن vanA و 2 ایزوله (50%) ژن vanB را داشتند، اما در هیچکدام ژن vanC1/C2 شناسایی نشد.
نتایج نشان داد که ایزوله های VREدر منطقه مورد پژوهش شیوع گسترده ای دارند، از این رو ضرورت توجه به مصرف محتاطانه ونکومایسین و اقدامات کنترلی به منظور ممانعت از انتشار محیطی ایزوله های VRE وجود دارد.