بررسی اپیدمیولوژیک و بالینی افراد مبتلا به بتاتالاسمی در شهرستان دزفول در سال 1394

انتقال خون منظم در بیماران مبتلا به کم خونی همولیتیک ارثی، به خصوص تالاسمی، موجب بقای بیشتر آن ها می شود اما از طرفی احتمال ورود ویروس های منطقه ای مثل ویروس هپاتیت از راه انتقال خون بالاتر می رود. به منظور مشخص کردن این بیماری ها و سایر عوارض در افراد مبتلا به بتاتالاسمی، این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژیک و بالینی افراد مبتلا به بتاتالاسمی در شهرستان دزفول در سال 1394 انجام شد.
در این مطالعه توصیفی-تحلیلی جمع آوری اطلاعات با مراجعه به پرونده های موجود به صورت سرشماری در درمانگاه تالاسمی شهرستان دزفول صورت گرفت. این اطلاعات شامل جنسیت، سن، محل سکونت، قومیت، گروه خونی، نوع خون تزریقی، فاصله تزریق خون، داروهای مصرفی، واکسیناسیون های انجام شده، بیماری های زمینه ای، عمل های جراحی انجام شده و زمان انجام آن ها بودند.
پرونده 174 بیمار مبتلا به بتاتالاسمی با میانگین سنی 60/23 سال وارد مطالعه گردید. در این مطالعه 23 نفر (2/13 درصد) تالاسمی نوع اینترمدیا و 151 نفر (8/86 درصد) نوع ماژور بودند. میانگین آخرین فریتین سرم 60/2760 به دست آمد. آزمون t مستقل نشان داد که بین نوع تالاسمی و سن تشخیص تالاسمی رابطه آماری معنی داری وجود داشت (000/0=P). بین سن و فاصله تزریق خون همبستگی مثبت و معنی دار آماری مشاهده شد به طوری که با افزایش سن فاصله بین تزریق خون نیز افزایش یافته بود (004/0P=)(21/0r=).
بالا بودن میانگین سنی بیماران در این مرکز نسبت به سایر مطالعات و همچنین تعداد پایین عوارض تشخیص داده شده، نشان دهنده موثر بودن درمان های جدید و افزایش طول عمر این بیماران است.