بررسی اپیدمیولوژی موارد اقدام به خودکشی در استان خراسان رضوی در سال 1394-1393

اقدام به خودکشی یک از چالش های بهداشت عمومی بوده که فرد، خانواده و حتی جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد. مطالعه اپیدمیولوژی خودکشی به عنوان یکی از مهم ترین اقدامات در برنامه ادغام و پیشگیری اولیه از خودکشی در نظام مراقبت های بهداشتی اولیه تعیین شده است. مطالعه حاضر به بررسی موارد اقدام به خودکشی در استان خراسان رضوی در سال 1394-1393 می پردازد.
این مطالعه مقطعی بر روی افراد اقدام کننده به خودکشی مراجعه کننده به واحدهای بهداشتی-درمانی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد در بازه زمانی 1/5/1393 لغایت 31/4/1394 انجام شد. 17 پرسشگر آموزش دیده از 14 شهرستان و سه مرکز مرجع مراجعات موارد اقدام به خودکشی در شهر مشهد داده های جمعیت شناختی، زمان، دلیل و روش اقدام به خودکشی را جمع آوری کردند.
4082 مورد اقدام به خودکشی رخ داده بود که معادل بروز سالانه 2/97 در صد هزار نفر جمعیت است. اکثر موارد اقدام به خودکشی در زنان (675، 76%) و در گروه سنی 15-24 سال (496، %57) قرار داشت. در هر دو جنس افراد متاهل (543، 61%)، تحصیلات راهنمایی/ متوسطه (548، 63%) و درآمد ماهانه زیر نیم میلیون تومان (438، 80%) بیشترین موارد را به خود اختصاص داده بود. شایع ترین دلیل اقدام به خودکشی اختلاف خانوادگی (380، 47%) و شایع ترین روش مسمومیت دارویی (632، 81%) بود.
غالبا به دلیل انگ اجتماعی، با مسئله خودکشی به صورت محافظه کارانه برخورد می شود. به نظر می رسد طراحی مداخلات پیشگیری برای گروه های پرخطر بر اساس یافته های این مطالعه می تواند به بهبود وضع موجود کمک شایانی نماید.