روش برآوردگر ذاتی برای کنترل اثر سن، همگروه و دوره زمانی و مقایسه آن با مدل کلاسیک توصیفی

هدف از انجام این مطالعه مقایسه روش برآوردگر ذاتی با روش توصیفی سن، دوره و همگروه است که برای تشخیص روندهای سن، هم گروه و دوره زمانی در میزان های بروز، شیوع و میرایی استفاده می شود.
برای شرح روش کار از داده های مربوط به دو مطالعه بررسی روند مصرف مواد غیرقانونی و الکل و روند مصرف سیگار در دانشجویان دختر دانشگاه علوم پزشکی تهران از سال 85 تا 88 استفاده شده است. ابتدا مدل توصیفی سن، همگروه و دوره و سپس مدل تحلیلی برآوردگر ذاتی نشان داده شده و مزایا و معایب آن ها ذکرشده و نتایج آن ها مقایسه شده است.
برای شیوع مصرف سیگار، هر دو روش برای اثر سن، همگروه و دوره زمانی یک روند افزایشی، کاهشی و افزایشی نشان دادند. روش برآوردگر ذاتی توانست اثر پیشگیری کننده عامل سنین پایین در مصرف سیگار را نیز نشان دهد. با مشاهده نمودارهای روش توصیفی همگروه در مصرف الکل برای دختران دانشجو، تقریبا در همه گروه های سنی، از هم گروه های قدیمی تر به جدیدتر یک روند کاهشی دیده شد. درحالی که در روش برآوردگر ذاتی، اثر همگروهی برای مصرف الکل دختران دانشجو دیده نشد.
به نظر می رسد در حال حاضر روش برآوردگر ذاتی بهترین انتخاب برای حل مشکل وابستگی خطی بین سه عامل سن، همگروه تولد و دوره زمانی در این مطالعات است. ولی محققین بایستی با احتیاط و آگاهی از مشکلات و تله های ایجادشده توسط این نوع مطالعات از آن استفاده کنند.