مقایسه راستای آناتومیک ران و زانو در دوندگان نخبه دارای سندروم استرس داخلی درشت نی

سندروم استرس داخلی درشت نی وضعیتی شامل افزایش درد در دو سوم دیستال استخوان درشت نی و در لبه ی خلفی داخلی این استخوان می باشد. هدف از مطالع ه ی حاضر بررسی تفاوت راستای آناتومیک ران و زانو در دوندگان دارای سندروم استرس داخلی درشت نی می باشد.
نمونه آماری مورد مطالعه در تحقیق حاضر 70 دونده نخبه پسر می باشد که در دو گروه مبتلا به سندروم استرس داخلی درشت نی و گروه کنترل قرار گرفتند. متغیرهای زانو ضربدری و پرانتزی (شاخص IM-IC)، زانوی عقب رفته، زاویه Q، Anteversion ران، چرخش داخلی و خارجی مفصل ران در این افراد اندازه گیری شدند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از روش آماری تی مستقل و نرم افزار SPSS نسخه 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین میانگین زانوی عقب رفته، Anteversion ران و دامنه چرخش خارجی مفصل ران در دو گروه مورد مطالعه تفاوت معنی داری وجود دارد، به طوری که میزان باز شدن بیش ازحد زانو (2/62± 6/0) (2/33 ±3/51) و Anteversion ران (2/87 ± 16/7) (2/52 ± 14/38) در گروه مبتلا بیشتر می باشد و همچنین افراد گروه مبتلا به سندروم استرس اخلی درشت نی دارای محدودیت دامنه حرکتی چرخش خارجی ران (6/23 ± 30/50) (6/25 ± 33/15) می باشند (0/05>p). در حالی که بین میانگین شاخص IM-IC (2/94 ±1/90) (3/30 ± 1/98)، زاویه Q (3/20 ± 11/6) (3/90 ± 10/7) و دامنه حرکتی چرخش داخلی ران (5/98 ± 32/3) (5/06 ± 31/8) در دو گروه مورد مطالعه تفاوت معنی داری یافت نشد (0/05

نتیجه گیری

با توجه به نتایج مطالعه حاضر احتمالا زانوی عقب رفته، افزایش زاویه Q، افزایش میزان Anteversion و محدودیت در چرخش خارجی مفصل ران از عوامل موثر و خطر زا در وقوع سندروم استرس داخلی درشت نی می باشند، که می توان با تشخیص به موقع ناهنجاری و مداخله زود هنگام از وقوع این آسیب پیشگیری نمود.