بررسی میزان آمادگی دانشجویان جهت استفاده از فناوری یادگیری الکترونیکی

توسعه فناوری اطلاعات در آموزش، موجب گسترش استفاده از شیوه های جدید آموزش و یادگیری در دانشگاه ها گردیده است. اجرای پروژه های یادگیری الکترونیکی در دانشگاه های کشور و بررسی پیش نیازها و میزان آمادگی یادگیرندگان جهت حضور فعال در محیط یادگیری الکترونیکی مستلزم مطالعاتی گسترده در این زمینه می باشد. لذا این پژوهش با هدف بررسی میزان آمادگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زابل جهت استفاده از نظام یادگیری الکترونیکی انجام گرفت.
پژوهش حاضر از نوع توصیفی – تحلیلی بود که به صورت مقطعی در سال تحصیلی 1394-1393 انجام گرفت. جامعه پژوهش، دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زابل بودند که تعداد 300 نفر از آنها با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بود. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی در نرم افزارSPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج پژوهش حاضر نشان داد که میانگین شاخصهای میزان آمادگی جهت استفاده از یادگیری الکترونیکی به ترتیب در بعد دسترسی به فناوری 10/92، مهارتها و ارتباطات پیوسته 32/86، انگیزش 9/52، توانایی یادگیری از طریق رسانه ها 11/17، گفتگوهای گروهی اینترنتی10/77 و مسائل مهم جهت موفقیت در یادگیری الکترونیکی 18/23 بود. همچنین، بین میزان آمادگی دانشجویان و مقطع تحصیلی رابطه معناداری وجود داشت (0/01=p).
بر اساس یافته های پژوهش حاضر، نبود زیرساخت های مناسب فناوری جهت استفاده از یادگیری الکترونیکی موجب شد تا تنها 3/32 درصد از دانشجویان آمادگی در سطح خوب جهت استفاده از نظام یادگیری الکترونیکی داشته باشند. لذا می توان نتیجه گرفت که برای پیاده سازی و بکارگیری موثر یادگیری الکترونیکی ابتدا باید ابعاد مختلف مورد بررسی در این پژوهش، بهبود و ارتقاء یابد.