رابطه بین «الگوی استفاده از زمان» و جنبه های رشد و نمو کودکان بر مبنای طبقه بندی بین المللی کارکرد (یک بررسی متون روایی)

الگوی مطلوب استفاده از زمان می تواند منجر به رشد و بالندگی کودکان و نوجوانان شود. آگاهی از این موضوع که چگونگی استفاده از زمان می تواند چه تاثیری بر ویژگی ها و رشد کودک بر جای بگذارد، می تواند در برنامه ریزی صحیح و مدیریت زمان توسط خانواده ها و سازمان های مسئول بسیار سودمند باشد. بنابراین هدف مطالعه حاضر عبارت بود از بررسی رابطه الگوی استفاده از زمان با ویژگی های فردی، رشد و پیشرفت کودکان و نوجوانان بر مبنای سطوح طبقه بندی بین المللی کارکرد.
در این مطالعه از روش بررسی روایی استفاده شد. فرایند مطالعه شامل جستحوی مقدماتی و انتخاب کلید واژه ها، مشخص نمودن راهبرد جستجو، جستجوی سازمان یافته، بررسی اجمالی عناوین مقالات و پایان نامه ها، بررسی یافته های اولیه و تطبیق آن با ملاکهای ورود مقالات به مطالعه با استفاده از مطالعه چکیده مقالات، مشخص نمودن مطالعات مرتبط، مطالعه و تحلیل متن کامل مقالات و جمع بندی و نتیجه گیری نهایی بود. جهت گردآوری اطلاعات از جستجوی پایگاه داد های PubMed، Science-direct و ProQuest با استفاده از کلید واژه های “time use”، child، adolescent در محدوده زمانی ده ساله از ابتدای سال 2005 تا 2015 استفاده شد.
در جسجوی اولیه با استفاده از کلیدواژه ها تعداد 658 مقاله و پایان نامه یافت شد که پس از بررسی عناوین و حذف موارد تکراری تعداد 243 یافته و بعد از مطالعه چکیده ها تعداد 64 یافته باقی ماند و پس از مطالعه متن کامل مقالات، تعداد 19 مقاله با ملاکهای ورود همخوانی داشتند. یافته های نهایی شامل 10 محور بود که سطوح مختلف طبقه بندی بین المللی کارکرد شامل سطح ساختارها و کارکردهای بدنی، سطح فعالیت و سطح مشارکت را در بر می گیرد.
یافته های حاصل از مطالعه پشنهاد می کند که الگوی استفاده از زمان در هر سه سطح کارکرد بر مبنای طبقه بندی بین المللی کارکرد (مشتمل بر سطوح کارکردها و ساختارهای بدنی، فعالیت ها و مشارکت) رابطه معناداری با چاقی و شاخص توده بدنی، مشکلات رفتاری، کارکردهای اجرایی، افسردگی، تاخیر رشد، فعالیتهای مناسب رشد، رفتارهای مسئله دار و پر خطر، دست آوردهای تحصیلی و خواب دارد و جهت هرگونه اظهار نظر دقیق و علمی در این خصوص نیاز به پژوهشهای بیشتری وجود دارد.