بررسی تنوع ژنتیکی ژنوتیپ های نخود با استفاده از نشانگر مولکولی SSR

بهره برداری از تنوع ژنتیکی یکی از عوامل مهم در به‏نژادی گیاهان زراعی است. این تحقیق به منظور ارزیابی تنوع ژنتیکی 35 ژنوتیپ نخود با استفاده از 15 جفت آغازگر SSR، انجام شد. پس از استخراج DNA، انجام واکنش های PCR و الکتروفورز، آغازگرها در مجموع 49 آلل را در تمام ژنوتیپ ها تکثیر کردند. متوسط تعداد آلل تکثیرشده به ازای هر آغازگر 26/3 آلل بود. آغازگر SSR35 با پنج آلل، همراه با آغازگرهای SSR14، SSR21، SSR26 و SSR63 با چهار آلل، بیشترین و آغازگرهای SSR61 و SSR7 با 2 آلل، کمترین آلل را تکثیر نمودند. بر اساس ضرایب تشابه به دست آمده ارزش‏های تشابه دامنه‏ای از 10/0 تا 80/0 با میانگین 40/0 درصد را داشتند. میزان اطلاعات چندشکلی (PIC)، از 20/0 تا 88/0 متغیر بود (با متوسط 50/0). بیشترین و کمترین میزان PIC به ترتیب مربوط به آغازگرهای SSR21 و SSR62 بود. تجزیه خوشه‏ای با استفاده از ضریب تشابه جاکارد و روش UPGMA انجام شد و ژنوتیپ ها در هشت گروه قرار گرفتند. گروه‏بندی تا حدودی توانست ژنوتیپ های مختلف نخود را از همدیگر تفکیک نماید. تفکیک ژنوتیپ ها از طریق تجزیه هماهنگ اصلی و پلات‏های دو و سه بعدی نیز تقریبا تایید کننده تجزیه خوشه‏ای بود. ضریب همبستگی کوفنتیک بالا بیانگر ارتباط موثر بین داده های مولکولی، روش تجزیه خوشه‏ای و صحت گروه‏بندی ژنوتیپ ها بود. از تنوع موجود می‏توان در برنامه های اصلاح نخود استفاده نمود.