تاثیر قارچ مایکوریز، باکتری سودوموناس و اسید هیومیک بر شاخص های رشدی لوبیا (Phaseolus vulgaris L.)

لوبیا یکی از حبوبات مهم است که به صورت مستقیم مورد استفاده انسان قرار گرفته و این محصول با داشتن حدود 22 در صد پروتئین و 50 تا 60 در صد کربوهیدرات، ارزش غذایی بالایی دارد. کودهای بیولوژیک (مایع، جامد یا نیمه جامد) حاوی یک یا چند گونه میکروارگانیسم خاص بوده و باعث گسترش بیشتر و بهتر سیستم ریشه ای و جذب بهتر عناصر و در نتیجه رشد بیشتر گیاه شده و با بالا بردن کمی و کیفی اجزای عملکرد گیاهان، موجب افزایش عملکرد می شوند. به منظور بررسی اثر قارچ میکوریز و باکتری سودوموناس به عنوان کود های زیستی و اسید هیومیک بر عملکرد گیاه لوبیا آزمایشی به صورت فاکتوریل با دو سطح قارچ (M0: عدم مایه زنی با قارچ، M1: مایه زنی با قارچ Glomusetunicatum)، دو سطح باکتری (S0: عدم مایه زنی با باکتری و S1: مایه زنی با باکتری Pseudomonas putida) و سه سطح اسید هیومیک (H0: عدم مصرف اسید هیومیک، H1: مصرف 200 میلی گرم در کیلوگرم، H2: مصرف 400 میلی گرم در کیلوگرم) در پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که ترکیب دو کود زیستی باکتری و قارچ میکوریز باعث افزایش معنی دار در وزن دانه و تعداد دانه در غلاف شد. کاربرد مایه زنی گیاه لوبیا با قارچ
Glomus etunicatum میزان عملکرد دانه را به طور متوسط 82/2 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش داد. نتایج آزمایش به طورکلی نشان داد که تیمارهای اعمال شده بر اکثر خصوصیات صفات زراعی لوبیا تاثیر مثبت داشتند و اسید هیومیک توانست به طور مستقیم اثرات مثبتی بر رشد گیاه بگذارد.