مروری بر نانوذرات و کاربرد آن ها در تشخیص و درمان سرطان سینه

افزایش بقای بیماران مبتلا به سرطان سینه به تغییر در روش های غربالگری، تشخیص زودهنگام و پیشرفت در روش های درمانی وابسته است. فناوری نانو یک فضای میان رشته ای را در جهت تشخیص، تصویربرداری، دارورسانی هدفمند و ژن درمانی فراهم می کند. نانوذرات در سه دسته ی یک بعدی، دو بعدی و سه بعدی قرار می گیرند که شامل میسل های پلیمری، دندریمرها، لیپوزوم ها، نانولوله های کربنی، نانوپوسته ها، نانوذرات مغناطیسی، نانوذرات طلا، کوانتوم دات ها و یون های لانتانیدی هستند. نانوذرات می توانند به عنوان حامل یا تقویت کننده ی اثر داروهای ضدسرطان و عوامل تصویربرداری استفاده شده و موجب تقویت حسگرها و بهبود روش های تشخیصی سرطان سینه شوند. فناوری نانو با چندین مکانیسم که شامل هدفگیری غیرفعال، فعال و تحویل مستقیم به تومور است، کارایی درمان سرطان سینه را از طریق تحویل هدفمند داروها به محل تومور افزایش می دهد. نانوذرات با خواص فیزیکی و شیمیایی منحصر به فردی که دارند، سبب گردش خون طولانی تر، ظرفیت دارویی بالاتر و توزیع اختصاصی و تجمع دارو در غلظت های بالاتر، در بافت هدف می شوند و همچنین در غلبه بر عوارض ناشی از شیمی درمانی و مقاومت دارویی نقش دارند. با این حال گزارش های متعددی درجهت محدودیت روش های درمانی مبتنی بر فناوری نانو وجود دارد.