بررسی ارزش رجحانی گیاهان مورد چرای گوسفند طی فصل چرا در مراتع استپی خشکه رود ساوه (مطالعه موردی: نژاد آمیخته سنگسری-افشار)

تعیین ارزش رجحانی گونه های مرتعی از جمله اطلاعات ضروری برای برنامه ریزی و مدیریت صحیح مرتع و دام است. این پژوهش به منظور بررسی ارزش رجحانی گونه های مورد چرای گوسفند در ماه های مختلف فصل چرا و با استفاده از روش شاخص انتخاب گونه ها در مرتع خشکه رود ساوه انجام شد. داده های مربوط به تولید و مصرف گونه ها در داخل و خارج از قرق از ابتدای فصل چرا (اواسط آبان ماه) تا انتهای فصل چرا (اواسط اردیبهشت ماه) به مدت سه سال به منظور محاسبه شاخص انتخاب گونه جمع آوری شد. بر اساس نتایج به دست آمده بیشترین ارزش رجحانی مربوط به گونه های Poa sinaica (در کل ماه های فصل چرا) و Salsola laricina(مخصوصا در آبان و آذر) و کمترین آن مربوط به گونه Cousinia cylindraceae (در کل ماه های فصل چرا و مخصوصا در سال های خشک) می باشد. کاهش بارندگی در سال 1387 باعث افزایش درصد بهره برداری و شاخص رجحان گونه های مورد مطالعه شد. بطوریکه در فروردین 1387 گونه درمنه با شاخص رجحان 2 جزء گونه های نسبتا خوشخوراک و گونه های Noaeamucronata و Stachysinflata با شاخص بالای 1/2 جزء گونه های کاملا خوشخوراک مرتع به شمار آمد. گونه پرتولید Salsola laricina در آبان و آذر ماه سال های مورد مطالعه با شاخص بالای 4/1 جزء گونه های نسبتا خوشخوراک تلقی شد. این گونه منبع بسیار مهمی برای تامین علوفه دام های مراتع استپی در طول سال به خصوص از اواسط آبان تا اواسط اسفند می باشد که با مدیریت صحیح چرا همچون رعایت ظرفیت چرا و زمان ورود و خروج دام باید از این منبع خدادادی، حفاظت و از بهره برداری بیش از حد آن جلوگیری نمود.