تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت متوسط به همراه مصرف کورکومین بر مقادیر سرمی1 - VCAM و ICAM-1 در موش های چاق یائسه

سطوح پلاسمایی مولکول های چسبان و نیمرخ لیپیدی به عنوان شاخص های مهمی در برآورد خطر بیماری های قلبی-عروقی به شمار می رود. فعالیت ورزشی می تواند اختلال عملکرد اندوتلیال را بهبود ببخشد. هدف پژوهش حاضر، تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت متوسط به همراه مصرف کورکومین بر مقادیر سرمی 1-VCAM و ICAM-1 در موش های چاق یائسه بود.
در این مطالعه تجربی 28 سر موش ماده یائسه مسن نژاد ویستار 24 ماهه به طور تصادفی به 4 گروه (کنترل، مکمل، تمرین، تمرین+مکمل) تقسیم شدند (7 سر در هر گروه). برنامه تمرینی شامل 8 هفته، 3 جلسه در هفته، هر جلسه 10 مرتبه فعالیت 1 دقیقه ای با شدت 50% و 2 دقیقه استراحت بین تکرارها بود که در هفته اول با 14 متر در دقیقه شروع شد و در هفته هشتم به 28 متر در دقیقه رسید. 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرین نمونه خونی از آزمودنی ها گرفته شد و سطوح ICAM-1، VCAM-1، تری گلیسیرید و کلسترول تام اندازه گیری شد. از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی Pearson استفاده شد.
غلظت ICAM-1 در گروه های تجربی کاهش یافت که در مقایسه با گروه کنترل اختلاف معنادار بود (05/0p>). غلظت VCAM-1 در گروه های تجربی کاهش داشت اما معنادار نبود (05/0p>). بین مقادیرICAM-1 وVCAM-1 چهار گروه ارتباط معناداری وجود نداشت. مقادیر تری گلیسیرید و کلسترول تام گروه های تجربی کاهش یافت اما در مقایسه بین گروهی معنادار نبود (05/0p>).
اجرای تمرینات تناوبی با شدت متوسط و مصرف کورکومین با کاهش عوامل خطرساز قلبی-عروقی ممکن است برای پیشگیری از بروز بیماری های قلبی مفید باشد.