ارزیابی کارایی حذف آنتراسن از محلول های آبی با استفاده از زئولیت طبیعی در مقایسه با نوع اصلاح شده آن

آنتراسن یکی از انواع هیدروکربن های آروماتیک می باشد که به عنوان ترکیبی سرطان زا برای انسان شناخته شده است. ترکیباتی موسوم به زئولیت نیز در حذف آلاینده ها و از جمله هیدروکربن های آروماتیک مورد استفاده قرار می گیرند. بنابراین، هدف از انجام تحقیق حاضر، مقایسه عملکرد زئولیت های طبیعی و اصلاح شده با نانوذرات اکسید مس و آهن در حذف آنتراسن از آب بود.
در این پژوهش، فرایند حذف آنتراسن با کاربرد زئولیت های طبیعی و اصلاح شده مورد بررسی قرار گرفت و مقدار جذب محلول های مورد نظر با استفاده از دستگاه طیف سنجی مرئی- فرابنفش (UV/Visible) اسپکتروفتومتر قرائت گردید. همچنین، تاثیر pH، غلظت اولیه آنتراسن، دوز جاذب و زمان تماس در فرایند جذب بررسی شد.
با توجه به نتایج آزمایش ها، بالاترین راندمان برای حذف آنتراسن در pH اسیدی بود. علاوه بر این، بیشترین راندمان حذف با زئولیت خام در غلظت 10 میلی گرم بر لیتر آنتراسن و با استفاده از زئولیت اصلاح شده با نانوذرات آهن صفر ظرفیتی و اکسید مس در غلظت 1 میلی گرم بر لیتر به دست آمد. از طرف دیگر، برای زئولیت خام بین میزان دوز جاذب و درصد حذف ارتباطی مشاهده نشد؛ در حالی که بیشترین راندمان با کاربرد 20 گرم بر لیتر زئولیت اصلاح شده با نانوذرات اکسید مس و آهن صفر ظرفیتی به عنوان جاذب حاصل گردید. در نهایت، بیشترین راندمان حذف با کاربرد زئولیت ها در زمان 120 دقیقه به دست آمد. مکانیسم ایزوترم جذب نیز از ایزوترم جذب Freundlich تبعیت نمود.
راندمان حذف با استفاده از زئولیت اصلاح شده با نانوذرات اکسید مس و آهن، بیشتر از راندمان حذف با زئولیت خام می باشد، اما بر خلاف کارایی بالا جهت سنجش غلظت باقی مانده با استفاده از روش اسپکتروفتومتری، برای بهینه نتایج با کاربرد روش Total organic carbon (TOC)، نتایج نشان می دهد که در مجموع کارایی حذف آنتراسن با استفاده از جاذب های مورد مطالعه کم است.