بررسی مقایسه ای رابطه خودکارآمدی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک و سالم

سندرم تخمدان پلیکیستیک(PCOS) یکی از اختلالات غدد درونریز زنان در سنین باروری با شیوع بالا و پیامدهای متفاوت در زمینه های متابولیک، باروری و روانشناختی است. هدف اصلی این پژوهش، مقایسه رابطه خودکارآمدی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک و زنان سالم بود.
این مطالعه به صورت مقطعی مقایسه ای و با مشارکت 129 زن مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک و 125زن سالم، با روش نمونه گیری در دسترس و با استفاده از معیار تشخیصی روتردام انجام شد. واحدهای موردپژوهش به پرسشنامه های خودکارآمدی شوارتز و جروسلم(GSE-10) و کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت(WHOQOL-BREF) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون، آزمون تی و تحلیل واریانس چند متغیری تحلیل شد.
کیفیت زندگی به طور معناداری در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک پایینتر از زنان سالم به دست آمد (01/0 >P)، اما در متغیر خودکارآمدی، تفاوت مشاهده شده در دو گروه، از نظر آماری معنادار نبود (22/0 p=). همچنین خودکارآمدی و کیفیت زندگی در گروه زنان سالم و کل نمونه رابطه مثبت معنادار داشته (001/0 p=) و خودکارآمدی قادر به پیش بینی کیفیت زندگی بود.
به نظر میرسد افزایش آگاهی، غربالگری و فرآیند ارجاع به جهت بهره گیری از خدمات مشاوره ای جهت ارتقای شاخصهای روانشناختی در هر دو گروه سالم و مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک مورد نیاز باشد.