رویکرد تحلیلی و انتقادی بر نقش مدیریت، برنامه ریزی و طراحی شهری در تحقق نظریه شهر خلاق

جهانی شدن حرکت تمام جوامع به سوی جهانی وحدت یافته است که در آن همه چیز در سطح جهانی مطرح و نگریسته می شود. هاروی جهانی شدن را فشردگی مکان و زمان می پندارد و گیدنز آن را شدت یافتن روابط اجتماعی در سطح جهانی. به نظر رابرتسون مردم جهانی می اندیشند و محلی عمل می کنند. این پدیده منجر به رقابت میان شهرها شده است و هر شهری تلاش می کند تا از طریق خلاقیت از مزیت رقابتی جهت تبدیل شدن به شهری خلاق بهره بگیرد. از طرفی شهرها محل پیوند نیروهای اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی بوده، بنابراین تلاش کلیه ارکان یک شهر جهت دستیابی به هدف مذکور امری مهم می باشد. لذا هدف این مقاله بررسی و نقد نقش مدیر شهر، برنامه ریز شهر و طراح شهر به عنوان سه رکن اصلی شهر در تجلی یافتن مفهوم و نظریه های مرتبط با خلاقیت در شهر و شهر خلاق می باشد. روش پژوهش حاضر تحلیلی- اسنادی می باشد که پس از بررسی ادبیات مورد نظر، مهم ترین نکات مورد توجه آراء نظریه پردازان و منتقدین در این زمینه استخراج و سپس مفاهیم در سه سطح کلان، میانی و خرد دسته بندی می شود و جایگاه مدیریت شهری، برنامه ریزی شهری و طراحی شهری مورد نقد قرار می گیرد. در انتها نتیجه گرفته می شود که در سطح خرد به منظور طراحی های محلی و شکل گیری فضاهای موفق شهری، طراح شهر نقش به سزایی دارد، اما این امر زمانی محقق می شود که سیاست ها و راهبردهای مناسب توسط مدیران شهر و برنامه ریزان شهری اندیشیده شده باشد.