خطر مرگ در حوادث جادهای تانکرهای حامل مواد شیمیایی

انتشار مواد شیمیایی در اثر بروز حوادث حملونقل جادهای، می تواند عواقب ناگواری همچون مرگ، آسیب های جانی و مالی و خسارات زیست محیطی به همراه داشته باشد. این مطالعه باهدف بررسی خطر مرگ در حوادث جاده ای تانکرهای حامل مواد شیمیایی انجام پذیرفت.
در یک مطالعه کاربردی، مخازن مواد شیمیایی موجود در ناوگان حمل و نقل جاده ای کشور موردبررسی قرارگرفته و متداول ترین آن ها شامل آمونیاک، کلر، 1-3، بوتادین، بنزن و تولوئن جهت مدل سازی انتشار مواد سمی انتخاب شدند. سپس شکافت کامل مخازن موردبررسی به علت پوشش سایر سناریوهای احتمالی، به عنوان سناریوی انتخابی تعیین و غلظت های کشنده مواد سمی موردمطالعه با استفاده از معادلات پرابیت محاسبه گردید. درنهایت مدل سازی انتشار مواد سمی به منظور تعیین خطر مرگ در حوادث جاده ای تانکرهای حامل مواد شیمیایی، با استفاده از نرم افزارهای ALOHA و PHAST انجام گردید.
نتایج تحقیق نشان داد که بر اساس غلظت های کشنده LC1، LC10، LC50 و LC90، با استفاده از نرم افزار ALOHA، آمونیاک به ترتیب با فواصل خطر مرگ 980، 866، 741، 629 متر؛ و با استفاده از نرم افزار PHAST، کلر به ترتیب با فواصل خطر مرگ 620، 318، 204 و 157 متر خطرناک ترین مواد شیمیایی سمی قابل حمل جاده ای محسوب می شوند.
ازآنجاکه برنامه ریزی مقابله با شرایط اضطراری بر اساس نتایج دو نرم افزار و در کلیه غلظت ها امکان پذیر نمی باشد، لذا پیشنهاد می شود به منظور جلوگیری از بروز خطرات احتمالی، بالاترین فاصله خطر مرگ بر اساس LC1 بدون توجه به نوع ماده و نوع نرم افزار مورداستفاده، در برنامه ریزی های مربوطه مد نظر قرار گیرد و در صورت بروز حادثه، افراد تا فاصله 980 متری از محل با تجهیزات تنفسی تامین کننده اکسیژن تردد داشته باشند. افزون بر این، برنامه ریزی مقابله با شرایط اضطراری برای افراد حاضر درصحنه حادثه که سعی در فرار از خطر مرگ دارند، بر اساس غلظت های3-ERPG1 (که سعی در تعیین حریم ایمنی دارند)، منطقی به نظر نمی رسد.