مقاومت به شکست دندان های درمان شده با فایبر پست و پلاگ اپیکالی

هدف این مطالعه بررسی مقاومت به شکست دندانهای نابالغ تک ریشه درمان شده با پست فایبر و پلاگ اپیکالی می باشد.
در این مطالعه آزمایشگاهی، 50دندان پرمولر مندیبل به 5 گروه تقسیم شدند. قسمت ریشه ای و تاجی دندان هابرش داده شد تا طول ریشه 1±15 میلیمتر حاصل شود و آماده سازی کانال ها انجام شد. پیزوریمر شماره 4 به اندازه 1 میلیمتر فراتر از اپکس جهت مشابه سازی با دندان نابالغ، وارد شد و پر کردن ناحیه اپیکال در گروه های 1 تا5 به ترتیب با تراکم جانبی 5 میلیمتر گوتاپرکا؛ MTA به ضخامت 5 میلیمتر ؛ CEM به ضخامت 5 میلیمتر ؛ 3میلیمتر MTA و 2 میلیمتر گوتاپرکا به روش تراکم عمودی و 3میلیمتر CEM و 2 میلیمتر گوتاپرکا به روش تراکم عمودی انجام شد. باقیمانده ریشه با گلاس فایبر پست و سمان خود سخت شونده پر شد و کور کامپوزیتی ساخته شد. نیروی فشاری ورتیکالی روی سطح اکلوزال با سرعت mm/min1 با زاویه 90 درجه به موازات محور طولی ریشه تا لحظه شکست توسط دستگاه یونیورسال وارد شد. داده ها توسط آزمون آماری ANOVAدر نرم افزار16 SPSS آنالیز شدند.
میانگین و انحراف معیار نیروی مقاومت شکست بترتیب 162/41± 607/8، 183/24±700/48، 171/77±595/16، 382/92±886/36و 440/36±868/87 نیوتن برای گروه های1 تا5 بود. اختلاف معنی داری بین گروه های آزمایشی مشاهده نشد.0.1)=p).
در دندان های نابالغ نیازمند پلاگ اپیکالی ، میتوان پست فایبر را بطور مستقیم برروی پلاگ اپیکالی قرار داد و نیاز به قراردادن گوتاپرکا بر روی پلاگ اپیکالی MTA&CEM نیست.