ائوزینوفیلهای بافتی بعنوان یک مارکر هیستوپاتولوژیک در ضایعات پیش بدخیم و بدخیم دهانی: یک مطالعه هیستوشیمی

هرچند مطالعات اخیر همراهی ائوزینوفیلها با تومورهای مختلف من جمله بدخیم های دهان نشان داده شده است ولی نقش ائوزینوفیلها در شرایط پیش بدخیم حفره دهان بطور دقیق مشخص نشده است. بدین ترتیب هدف از مطالعه حاضر تعیین تعداد ائوزینوفیلها در شرایط پیش بدخیم و بدخیم حفره دهان و نقش آن در پیشرفت به سمت بدخیمی می باشد.
این مطالعه مقطعی بر روی 50 نمونه OSCC، 18 نمونه verrucous carcinoma، 13 نمونه لیکن پلان اروزیو و 10 نمونه لکوپلاکیا با دیسپلازی خفیف بعد از تایید هیستوپاتولوژیک آنها صورت پذیرفت. نمونه ها با Sirius red رنگ آمیزی شدند. مجموع تعداد ائوزینوفیلها در 10 ناحیه با بزرگنمایی 400 (eosinophil/10HPF) محاسبه شد. اطلاعات بدست آمده توسط آزمونهای کروسکال والیس، من ویتنی و آزمون همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شدند.
میانگین تعداد ائوزینوفیلها در OSCC، verrucous carcinoma، لیکن پلان اروزیو و لکوپلاکیا با دیسپلازی خفیف به ترتیب 26/90، 72/59، 11/08و صفر eosinophil/10HPF بود. میانگین تعداد ائوزینوفیلها در ضایعات بدخیم دهان (OSCC و verrucous carcinoma) بطور معنی دار بیشتر از ضایعات پیش بدخیم (لیکن پلان اروزیو و لکوپلاکیا با دیسپلازی خفیف) بود (P=0.0001). بین تعداد ائوزینوفیلها با درجه هیستوپاتولوژیک، جنس و سن در نمونه های OSCC ارتباط معنی داری بدست نیامد..
حضور بیشتر ائوزینوفیلها در ضایعات بدخیم نسبت به پیش بدخیم حفره دهان مشاهده شد. پیشنهاد میگردد تا تعداد زیاد ائوزینوفیلها در ضایعات پیش بدخیم بعنوان شاخصی برای پتانسیل بیشتر ضایعات پیش بدخیم دهانی جهت تبدیل به بدخیمی در نظر گرفته شود.