تاثیر کاربرد کود فسفر، باکتری سودوموناس پوتیدا و قارچ گلوموس موسه آو اثرات تلفیقی آن ها بر فعالیت برخی از آنزیم های آنتی اکسیدان، خصوصیات فیزیولوژیکی و عملکرد دانه گندم در شرایط دیم

به منظور بررسی اثر باکتری سودوموناس و قارچ میکوریزا بر فعالیت برخی آنزیم های آنتی اکسیدان و خصوصیات فیزیولوژیکی گندم در شرایط دیم، آزمایشی مزرعه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو مکان در مزرعه دانشکده کشاورزی، دانشگاه ایلام و ایستگاه مرکز تحقیقات کشاورزی سرابله در سال زراعی 93-1392 اجرا شد. تیمار های آزمایشی شامل عامل رقم گندم در دو سطح (کراس سبلان و ساجی) و تیمار منابع کودی در هشت سطح شامل: 1- عدم مصرف کود شیمیایی فسفر، 2- 50 کیلوگرم در هکتار کود شیمیایی فسفر، 3- باکتری سودوموناس پوتیدا (Pseudomonas putida (PSB))، 4- قارچ گلوموس موسه(Glomus mosseae (GM))، 5- PSB+GM ، 6- PSB+GM + 25 کیلوگرم در هکتار کود شیمیایی فسفر، 7- PSB +25 کیلوگرم در هکتار کود شیمیایی فسفر و 8-GM+ 25 کیلوگرم در هکتار کود شیمیایی فسفر بودند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که اثر برهمکنش رقم×منابع کودی بر فعالیت برخی آنزیم های آنتی اکسیدان و خصوصیات فیزیولوژیکی تاثیر معنی دار در سطح احتمال یک درصد داشت. به طوری که رقم ساجی در تیمار GM+ 25 کیلوگرم در هکتار کود شیمیایی فسفر موجب افزایش فعالیت های آسکوربات پراکسیداز (6/14 واحد آنزیمی بر میلی گرم پروتئین در دقیقه)، پراکسیداز (4/15 واحد آنزیمی بر میلی گرم پروتئین)، سوپر اکسید دسموتاز (6/23 واحد آنزیمی بر میلی گرم پروتئین)، کلروفیلa (3/44 میلی گرم بر گرم وزن تر)، کلروفیل b (6/43 میلی گرم بر گرم وزن تر)، میزان پرولین (5/4 میلی مول بر گرم وزن تر)، محتوای آب نسبی (3/71 درصد)، کارآیی مصرف آب (3/6 کیلوگرم بر میلی متر آب) و موجب کاهش میزان مالون دی آلدئید (18 نانومول بر گرم وزن تر برگ) گردید و رقم کراس سبلان در تیمار شاهد (عدم مصرف کود شیمیایی فسفر) دارای کمترین فعالیت های آسکوربات پراکسیداز، پراکسیداز، سوپر اکسید دسموتاز و رنگیزه های فتوسنتزی بود. بنابراین با گزینش ارقام مناسب و پاسخ ده به منابع کودهای زیستی می توان با بالا بردن میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی سبب بهبود رشد و عملکرد دانه شد.