بررسی اثرات سمیتی نانوذرات اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم بر روی برخی از آنزیم های کبدی موش سفید آزمایشگاهی نر

پیشرفت فناوری نانو باعث شده است که بررسی اثرات مخرب نانومواد بر روی موجودات اهمیت زیادی پیدا کند. نانوذرات دی اکسید تیتانیوم و اکسید روی از راه های مختلف وارد بدن شده و باعث تخریب کبد و سایر ارگان های بدن موجودات می شوند. هدف از این مطالعه بررسی اثر سمیتی نانوذرات اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم بر روی برخی از آنزیم های کبد و بافت کبد موش نر می باشد.
در این مطالعه تجربی، 70 موش نر بالغ مورد استفاده قرار گرفت. موش ها در 10 دسته 7 تایی شامل یک گروه کنترل و نه گروه آزمایش تقسیم شدند. موش های گروه تجربی نانوذرات اکسید روی را به مدت 14 روز با غلظت های 50، 100 و 300 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت گاواژ دریافت کردند و گروه شاهد فقط آب مقطر دریافت کرد. در روز پانزدهم، خون گیری از موش ها به عمل آمد و آنزیم های کبدی شامل آلانین آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و آسپارتات آمینوترانسفراز و بافت کبد مورد بررسی قرار گرفت. داده ها، با توجه به برخورداری از توزیع نرمال، توسط آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی Duncan مورد آنالیز قرار گرفت.
نتایج نشان داد که نانوذرات اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم در غلظت های 100 و 300 میلی گرم بر کیلوگرم و ترکیب این دو نانوذره در غلظت های 50، 100 و 300 میلی گرم باعث ایجاد تغییر معنی داری در میزان فعالیت آنزیم های کبدی آلانین آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و آسپارتات آمینوترانسفراز نسبت به گروه کنترل شده اند (05/0 P<).
نتایج نشان داد که نانوذرات اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم در دوزهای مختلف احتمالا به دلیل تخریب کبد و افزایش نشت آنزیم های کبدی باعث افزایش سطح سرمی آنزیم ها می شود. بااین حال، مطالعات بیشتری جهت پیش بینی اثرات این ماده و استفاده ایمن از این نانوذرات پیشنهاد می شود.