بررسی یافته های بالینی وآزمایشگاهی بیماران دچار مارگزیدگی

گزش مار از کاستی های بهداشتی در بسیاری از کشورهای جهان است که سبب آزار و سلب آسایش و حتی مرگ افراد می شود. بر پایه نوع مار و مکان جغرافیایی ممکن است یافته های بالینی و آزمایشگاهی متفاوت باشد.
تعیین یافته های بالینی و آزمایشگاهی بیماران مارگزیدگی مراجعه کننده به بیمارستان رازی رشت در یک دوره زمانی چهار ساله.
در این مطالعه توصیفی گذشته نگر همه پرونده های بیماران مراجعه کننده به بخش مسمومیت بیمارستان رازی رشت از آغاز سال 1390تا پایان 1393 که با تشخیص مارگزیدگی در این مرکز بستری شده بودند، بررسی شدندکه بعد از خارج کردن پرونده های ناکامل، حجم نمونه به صورت تصادفی به 100 مورد رسید و متغیرهای سن، جنس، فصل ، مکان جغرافیایی مارگزیدگی، عضو گزیده شده و نشانه های موضعی و سیستمی و آزمایشگاهی استخراج و واکاوی آماری شد.
در این مطالعه 100 پرونده بررسی شد که 71 بیمار مرد و 29 نفر زن بودند. میانگین سنی بیماران 14/43 سالگی بود. بیشتر بیماران در فصل بهار و تابستان گزیده شده بودند. بیشترین محل گزش با 53 مورد در اندام تحتانی بود. در بین نشانه ها و عوارض مارگزیدگی خونروی زیر جلدی با 100 مورد بیشترین فراوانی را داشت. از علایم موضعی مارگزیدگی درد با 81 مورد بیشترین فراوانی را داشت. تمامی موارد، آنتی بیوتیک و فرآورده های خونی دریافت کرده بودند. میانگین تعداد ویال های مصرفی پاد زهر برای هر نفر 77/0± 26/2 عدد بود. در بیماران مار گزیده، هیچ گونه مرگ و میری وجود نداشت.
گزش مارهای منطقه گیلان چه بسا عوارض سیستمی شدید در پی نداشته و نشانه های موضعی بارزتر دارند. همچنین، نتایج مطالعه ما نشان داد که بیشتر گزش ها در مناطق کوهستانی و در فصل بهار و تابستان روی می دهد، از این رو تجهیز مراکز درمانی خانه های بهداشت و شناخت مارهای شایع در مناطق کوهستانی بویژه در فصول بهار و تابستان و تسهیل و کاهش مدت زمان دسترسی به پاد زهر پیشنهاد می شود.