مقایسه علایم مقیاس ناراحتی مسیر صوتی (VTD) و ویژگی های آکوستیک در بیماران مبتلا به ریفلاکس حلقی- حنجره ای (LPR) و ریفلاکس معدی- مروی (GERD)

بیماری های ریفلاکس معدی- مروی (Gastro esophageal reflux disease یا GERD) و ریفلاکس حلقی- حنجره ای (Laryngopharyngeal reflux یا LPR) از جمله بیماری های مرتبط با اختلالات صوتی می باشند که موجب تغییراتی در تارآواها و به دنبال آن، تغییر در کیفیت صوتی و احساسات ناخوشایند در مسیر صوتی می شود. با توجه به این که LPR نسبت به GERD تاثیر شدیدتر و مستقیم تری بر روی مخاط حلقی- حنجره ای و تارآواها دارد، انتظار می رود علایم حسی و آکوستیکی پایدارتری نسبت به GERD ایجاد کند. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف مقایسه افراد مبتلا به LPR و GERD و بررسی ویژگی های آکوستیک و علایم ناراحتی مسیر صوتی آن ها انجام شد.
این پژوهش از نوع مقطعی بود و به روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفت. نمونه های مطالعه را 17 بیمار مبتلا به GERD و 18 بیمار مبتلا به LPR تشکیل داد. صدای بیماران در اتاق آکوستیک (نویز 28 دسی بل) ضبط شد و سپس مقیاس ناراحتی مسیر صوتی (Vocal Tract Discomfort یا VTD) توسط هر دو گروه از بیماران تکمیل گردید. ویژگی های آکوستیکی بیماران در نرم افزار Praat آنالیز شد و مقادیر به دست آمده و همچنین، نمرات شدت و تکرار VTD در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
تفاوت معنی داری بین ویژگی های فرکانس پایه، آشفتگی دامنه (لوکال)، آشفتگی فرکانس (لوکال) و نسبت هارمونی به نویز دو گروه وجود نداشت (050/0 < P). در علایم VTD نیز تفاوت معنی داری بین متغیرهای تکرار و شدت درد و تکرار التهاب دو گروه مشاهده شد (050/0 > P).
تکرار و شدت درد و تکرار التهاب در افراد مبتلا به LPR نسبت به GERD بیشتر می باشد. می توان نتیجه گرفت که بیماری LPR به دلیل درگیر کردن فضای حلقی- حنجره ای، تاثیر مخرب تری بر مسیر صوتی و ویژگی های آکوستیکی افراد مبتلا می گذارد؛ در صورتی که GERD تاثیر مستقیمی بر این نواحی ندارد.