تاثیر تمرینات ترکیبی ثبات مرکزی و عصبی- عضلانی بر کنترل پاسچر دانش آموزان دارای ناشنوایی مادرزادی

نتایج پژوهش های انجام شده نشان می دهد که ضعف در حفظ تعادل، از جمله مشکلات اصلی در افراد دارای ناشنوایی مادرزادی است و تعادل نیز عامل مهم و موثری بر کیفیت زندگی می باشد. تقویت و بهبود عملکردهای تعادلی جهت کاهش مشکلات این گروه از افراد جامعه و نزدیک کردن کیفیت زندگی آن ها به حالت عادی، باید مورد تاکید قرار گیرد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تاثیر یک دوره تمرینات ترکیبی ثبات مرکزی و عصبی- عضلانی بر کنترل پاسچر دانش آموزان دارای ناشنوایی مادرزادی بود.
این تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود که بر روی 24 دانش آموز دارای ناشنوایی مادرزادی صورت گرفت. بدین ترتیب، نمونه ها به صورت غیر تصادفی هدف دار به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند (هر گروه 12 نفر). گروه شاهد به زندگی روزمره خود ادامه دادند؛ در حالی که گروه تجربی به مدت شش هفته و به صورت سه جلسه 60 دقیقه ای، به تمرینات ترکیبی ثبات مرکزی و عصبی- عضلانی پرداختند. توانایی آزمودنی ها در حفظ وضعیت ایستاده در حالت های حسی مختلف اندازه گیری گردید. میزان تغییرات در حفظ وضعیت ایستاده در حالت های حسی مختلف قبل و بعد از شش هفته تمرینات نیز مورد سنجش قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون Paired t در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد (05/0 ≥ P).
بر اساس نتایج آزمون Paired t، کاهش معنی داری در تعداد خطا حالت اول بدون هیچ گونه تداخل حسی (009/0 = P)، تعداد خطا حالت دوم و غالب بودن سیستم بینایی (002/0 = P)، تعداد خطا حالت سوم و غالب بودن سیستم حس پیکری (001/0 = P) و تعداد خطا حالت چهارم و غالب بودن سیستم دهلیزی (001/0 = P) بعد از شش هفته مشاهده گردید، اما کاهش معنی داری در هیچ یک از حالت های حفظ تعادل در گروه شاهد وجود نداشت.
به نظر می رسد تمرینات ترکیبی ثبات مرکزی و عصبی- عضلانی، می تواند باعث بهبود وضعیت تعادل ظاهری در معلولان شنوایی شود و می توان از آن در کنار سایر برنامه های تمرینی استفاده کرد. با این حال، پژوهش حاضر محدودیت هایی داشت و انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه ضروری می باشد.