تاثیر دستورالعمل های توجهی بر عملکرد تعادلی کودکان عادی و مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی (DCD)

تحقیقات نشان داده اند که برای اکتساب مهارت حرکتی، هدایت کانون توجه بزرگسالان به نشانه های خارجی موثرتر از نشانه های درونی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی دستورالعمل های توجهی بر عملکرد تعادلی کودکان عادی و کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی (Developmental coordination disorder یا DCD) انجام شد.
20 دانشجوی مرد، 20 کودک پسر عادی و 20 کودک پسر مبتلا به DCD با استفاده از پرسش نامه مشاهده حرکتی آموزگاران انتخاب شدند. تکلیف، آزمون تعادلی Stork بر روی دیسک بادی بود که تحت دو شرایط آزمایشی شامل کانون توجه درونی (توجه به حداقل سازی حرکات پا) و بیرونی (توجه به حداقل سازی حرکات دیسک) مورد سنجش قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های ANOVA، Tukey و Paired t تجزیه و تحلیل گردید.
مطابق با فرضیه عمل محدود شده، بزرگسالان در حالت توجه بیرونی عملکرد بهتری داشتند، اما برای کودکان عادی، به کارگیری کانون توجه درونی مفیدتر بود. تفاوت معنی داری بین دو حالت کانون توجه در کودکان مبتلا به DCD مشاهده نشد.
پیشنهاد می شود کاردرمانگران و مربیان ورزشی روش های توان بخشی و دستورالعمل های آموزشی خود را بر اساس سن، تجربه و وضعیت رشدی مراجعان تنظیم نمایند.