تحلیل اثرات امنیت شغلی بر سندرم فرسودگی شغلی پرستاران

امروزه پرستاران در مقایسه با سایر کارکنان سازمانی سطح بالایی از فرسودگی شغلی را تجربه می کنند. یکی از عوامل موثر بر سطح این ناهنجاری در پرستاران، میزان امنیت شغلی آنان است.
هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رابطه ی میان امنیت شغلی با فرسودگی شغلی پرستاران بیمارستان امام خمینی(ره) شهرستان نور است.
این یک مطالعه توصیفی – تحلیلی است که مدل نظری توسعه داده شده در آن به کمک مدل معادلات ساختاری، فرضیه های مورد آزمون قرار گرفتند. برای نیل به اهداف مطالعه از دو پرسشنامه امنیت شغلی با اعتبار(86 درصد)؛ و فرسودگی شغلی با اعتبار(91 درصد) استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه پرستاران بیمارستان امام خمینی(ره) شهرستان نور است که به کمک فرمول کوکران، حجم نمونه آماری96 نفر. با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده های حاصله با ضریب همبستگی پیرسون و مدل سازی معادله ساختاری (SEM) مورد تحلیل قرار گرفتند. در تعیین ضریب همبستگی پیرسون از نرم افزار SPSS و برای مدل سازی معادله ساختاری از نرم افزار (LISREL) استفاده شد.
نتایج حاکی از وجود رابطه معکوس و معنی دار میان امنیت شغلی با فرسودگی شغلی و مولفه های آن (0/001=P) میان پرستاران بود. نتایج آزمون مدل معادلات ساختاری نیز نشان دهنده تایید تاثیر علی و معکوس امنیت شغلی بر فرسودگی شغلی پرستان و ابعاد فرسودگی شغلی (1/96- ≥T) بود.
پیشنهاد می شود مسوولین جهت کاهش سطح فرسودگی پرستاران، برنامه ریزی های خود را به سمت بهبود فضای امنیت شغلی پرستاران معطوف کنند.