سبک مدیریت تعارض مدیران پرستاری بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1394

تعارض در بخش های پرستاری اجتناب ناپذیر بوده و می تواند منجر به بروز نارضایتی پرستاران و در نتیجه ارائه خدمات با کیفیت پایین به بیماران شود. مدیریت صحیح تعارض در بخش های پرستاری منجر به افزایش بهره وری می شود. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین سبک مدیریت تعارض مدیران پرستاری بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.
پژوهش حاضر مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی بود که در سال 1394 انجام شد. جامعه آماری شامل 269 نفر از مدیران پرستاری بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران بود. ابزار مطالعه یک پرسشنامه محقق ساخته بر اساس مدل مدیریت تعارض Thomas-Kilmann بود. تحلیل داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی و با کمک نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام شد.
مدیران پرستاری بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران به هنگام مواجهه با تعارض بیشتر از سبک های همکاری، مصالحه و اجتناب استفاده کردند. بین سبک همکاری مدیریت تعارض و سن، سابقه کاری و گذراندن دوره های آموزشی مدیریت تعارض مدیران پرستاری و نوع بیمارستان ها رابطه آماری معنی داری وجود داشت. مدیران با سابقه کاری بیشتر که دوره آموزشی مدیریت تعارض را گذرانده بودند، بیشتر از سبک همکاری استفاده کردند .(05/0(P<.
نتیجه گیری کلی: ماهیت خدمات پرستاری ایجاب می کند که مدیران پرستاری بیشتر از سبک های همکاری و مصالحه استفاده کنند. انتخاب افراد دارای تجربه و سابقه کاری کافی برای مدیریت پرستاری و برگزاری دوره های آموزشی مناسب در زمینه مدیریت تعارض نقش بسزایی در کاهش اثرات مخرب تعارض در بخش های پرستاری بیمارستان ها دارد.